Chirurgia małoinwazyjna i wyzwania edukacji – co moglibyśmy ulepszyć?

dr hab. n. med. Kryspin Mitura, prof. UPH1,2

lek. Małgorzata Pajer2

lek. Laura Kacprzak2

1Wydział Nauk Medycznych i Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach

2Oddział Chirurgii Ogólnej, Szpital Miejski Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Siedlcach

Adres do korespondencji:

dr hab. n. med. Kryspin Mitura, prof. UPH

Wydział Nauk Medycznych i Nauk o Zdrowiu,

Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach

ul. Stanisława Konarskiego 2, 08-110 Siedlce

e-mail: chirurgia.siedlce@gmail.com

  • Aktualne poglądy na temat organizacji i metod kształcenia z zakresu chirurgii laparoskopowej – między teorią a praktyką
  • Przegląd metod szkoleniowych wykorzystywanych w edukacji laparoskopowej rezydentów
  • System ewaluacji materiałów edukacyjnych oraz nabywanych umiejętności laparoskopowych gwarantem bezpieczeństwa nauki przy stole operacyjnym

W ostatnich dwóch dekadach jesteśmy świadkami rewolucyjnych zmian w chirurgii ogólnej. Wynikają one zarówno ze zmiany dostępu do wiedzy medycznej, wprowadzania nowych technik małoinwazyjnych, innowacji technologicznych stosowanych narzędzi, materiałów oraz urządzeń, jak i ze zmian organizacyjnych w ochronie zdrowia. Systemy teleinformatyczne pozwalające na szybką wymianę informacji, a także gromadzenie danych z wielu ośrodków oraz ich bieżącą analizę umożliwiają bezprecedensową natychmiastową ocenę wyników leczenia. Doprowadziło to do upowszechnienia technik małoinwazyjnych w specjalizacjach zabiegowych. Powszechny dostęp do literatury fachowej, metaanaliz i wyników badań populacyjnych umożliwił wybór optymalnych dostępów operacyjnych pozwalających na poprawę wyników leczenia i zmniejszenie odsetka powikłań. Ma to szczególne znaczenie w obliczu rosnącej roszczeniowości ze strony pacjentów i coraz częstszego korzystania z prawnych instrumentów wobec lekarzy, którzy nie są w wystarczającym stopniu legislacyjnie chronieni w sytuacji wystąpienia zdarzeń niepożądanych. Zmiany organizacyjne polegające na wprowadzeniu prawnych regulacji dotyczących czasu pracy wpłynęły na ograniczenie czasu, jaki rezydent chirurgii w trakcie szkolenia specjalizacyjnego spędzał w szpitalu. Dodatkowo niska wycena świadczeń z zakresu chirurgii ogólnej obniżyła rentowność oddziałów chirurgicznych i pośrednio wpłynęła na wysokość uposażeń tej grupy zawodowej. Spowodowało to zmniejszenie zainteresowania tą specjalizacją wśród absolwentów studiów medycznych. Jesteśmy również świadkami zmiany profilu społecznego zatrudnienia wśród chirurgów pod względem płci, gdyż coraz częściej ta specjalizacja wybierana jest przez kobiety. Te wszystkie dynamicznie zmieniające się aspekty tworzą tło dla szkolenia specjalizacyjnego młodych chirurgów.

W przeciwieństwie do chirurgii klasycznej, której nauka odbywała się głównie w warunkach sali operacyjnej poprzez aktywną obserwację oraz asystę podczas wykonywanej procedury, edukacja w zakresie chirurgii małoinwazyjnej wydaje się zdecydowanie wi...

Organizacja kształcenia w dziedzinie chirurgii laparoskopowej

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Metody szkolenia z technik laparoskopowych

Klasyczny model szkolenia chirurgicznego według Halsteada zakłada samodzielną obserwację operacji, następnie jej wykonanie i przekazanie tych umiejętności kolejnej osobie („See one, do [...]

Podsumowanie

Obecnie nie dysponujemy uniwersalnym, kompleksowym, skutecznym, bezpiecznym i ekonomicznie uzasadnionym systemem szkolenia w zakresie laparoskopii. W związku ze zmianami demograficznymi obserwowanymi wśród lekarzy podejmujących [...]
Do góry