Endoluminalna gastroplikacja w leczeniu choroby refluksowej przełyku

dr n. med. Michał Skalski

prof. dr hab. n. med. Michał Grąt

Klinika Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Adres do korespondencji:

dr n. med. Michał Skalski

Klinika Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby,

Warszawski Uniwersytet Medyczny

ul. Banacha 1A, 02-097 Warszawa

e-mail: michalskalski@wp.pl

  • Patofizjologia choroby refluksowej przełyku
  • Rola endoskopii w diagnostyce i leczeniu choroby refluksowej
  • Omówienie technik endoluminalnej gastroplikacji z użyciem aparatów EsophyX, MUSE oraz GERDx

Choroba refluksowa przełyku (GERD – gastroesopha­geal reflux disease) stanowi częsty problem diagnostyczno-leczniczy dla specjalistów z wielu dziedzin medycyny, a zwłaszcza z zakresu chirurgii i gastroenterologii. Takie objawy, jak: zgaga, odbijania, zawartość kwaśnej treści w jamie ustnej, przynajmniej raz w miesiącu zgłasza 20-30% populacji dorosłych osób w Stanach Zjednoczonych i krajach Europy Zachodniej1. Do czynników ryzyka GERD należą m.in.: palenie papierosów, otyłość, mała aktywność fizyczna. Objawy choroby nasilają dieta bogata w tłuszcze, ostre przyprawy oraz alkohol2.

Patomechanizm

Na podłożu anatomiczno-czynnościowym największą rolę w zapobieganiu zarzucaniu treści żołądkowej odgrywają dystalny odcinek przełyku wraz z dolnym zwieraczem przełyku (LES – lower esophageal sphincter), na które działa dodatnie ciśnienie wewnątrzbrzuszne. Okrężne włókna przepony oraz anatomia żołądka – kąt Hisa i tylno-boczne położenie dna żołądka – uzupełniają mechanizm antyrefluksowy3.

Patofizjologia choroby refluksowej jest złożona. Głównym problemem jest zaburzenie relaksacji LES. Zjawisko to występuje u pacjentów z przepukliną rozworu przełykowego przepony4. Najczęściej diagnozuje się przepuklinę wślizgową rozworu przełykowego – typ I według klasyfikacji opracowanej przez Barretta. Pozostałe rodzaje przepuklin rozworu przełykowego to: typ II – przepuklina okołoprzełykowa, typ III – przepuklina mieszana oraz typ IV – przepukliny zawierające inne narządy niż żołądek5. Przemieszczenie żołądka do klatki piersiowej w obrębie przepukliny rozworu przełykowego przepony powoduje zmniejszenie ciśnienia działającego na dystalny odcinek przełyku oraz LES i ich relaksację. W ten sposób zaburzony zostaje naturalny mechanizm antyrefluksowy. Do innych czynników nasilających refluks należy opóźnione opróżnianie żołądka6.

Właściwe zrozumienie zjawisk leżących u podłoża choroby refluksowej stanowi podstawę do wdrożenia właściwego leczenia. Nieleczona GERD prowadzi do rozwoju przewlekłego zapalenia przełyku. W obrębie błony śluzowej przełyku dochodzi do zastępowania (metaplazji) nabłonka płaskiego nabłonkiem występującym w jelicie, rozwija się tzw. przełyk Barretta. W obrębie ognisk metaplazji jelitowej po wielu latach może rozwinąć się rak gruczołowy7.

Leczenie choroby refluksowej

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Omówienie

Rosnąca liczba pacjentów z GERD stanowi duże obciążenie dla systemów ochrony zdrowia w wielu krajach. Uciążliwe objawy, takie jak: zgaga, odbijania, dysfagia, zmuszają [...]

Wnioski

Postępowanie w chorobie refluksowej powinno być indywidualizowane w zależności od ciężkości objawów i możliwości pacjenta. Techniki endoluminalnej gastroplikacji plasują się między farmakoterapią a metodami operacyjnymi. [...]

Do góry