Przypadek kliniczny
Laparoskopowa rewizja dróg żółciowych – doświadczenia własne
prof. dr hab. n. med. Andrzej Modrzejewski1
lek. Krzysztof Kowalik1
lek. Jan Madej2
lek. Anna Gruszczyńska3
lek. Konrad Kaźmierczak3
lek. Volodymyr Lavrynets4
dr n. med. Mirosław Czyżak5
- Skuteczność i ograniczenia ECPW w leczeniu wielu chorób dróg żółciowych
- Omówienie przypadków 5 pacjentów poddanych rewizji dróg żółciowych metodą laparoskopową, u których ECPW okazała się nieskuteczna w leczeniu kamicy przewodowej oraz była przyczyną powikłań
- Propozycja wskazań i przeciwwskazań do wykonania laparoskopowej rewizji dróg żółciowych jako alternatywnej metody leczenia kamicy przewodowej
Endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna (ECPW) przestała być metodą diagnostyczną w rozpoznawaniu schorzeń dróg żółciowych. Do takiego stanu rzeczy przyczynił się rozwój innych technik obrazowania dróg żółciowych – cholangiografii metodą rezonansu magnetycznego (MR) oraz ultrasonografii endoskopowej. Ponadto ECPW nie jest pozbawiona groźnych powikłań.
Skuteczność ECPW w leczeniu schorzeń dróg żółciowych jest duża – wynosi 74-100%1,2. Metoda ta zawodzi jednak w niektórych sytuacjach. Należą do nich utrudniony dostęp do dróg żółciowych w przypadku zmiany fizjologicznej drogi dostępu do brodawki Vatera, np. po operacji typu Billroth II, czy niektóre anomalie anatomiczne dróg żółciowych3. W razie braku skuteczności ECPW konieczna jest operacyjna rewizja dróg żółciowych. Zwykle podejmowana jest ona drogą tradycyjnej laparotomii.
Autorzy niniejszej publikacji nie znaleźli w polskim piśmiennictwie doniesień dotyczących laparoskopowej rewizji dróg żółciowych, dlatego podjęto ten temat. W pracy przedstawiono 5 przypadków pacjentów, u których wykonano rewizję dróg żółciowych metodą laparoskopową.
Opis przypadku 1
U pacjentki, lat 78, z kamicą pęcherzyka żółciowego oraz kamicą przewodową doszło do zapalenia dróg żółciowych. Podjęto decyzję o wykonaniu ECPW. W trakcie zabiegu stwierdzono obecność złogu w przewodzie żółciowym wspólnym o wymiarach 5 × 3 cm w okolicy ujścia brodawki Vatera (ryc. 1). Wprowadzono protezę do dróg żółciowych obok złogu, dzięki czemu uzyskano swobodny spływ żółci oraz ustąpienie zapalenia i poprawę stanu ogólnego w ciągu kilku kolejnych dni.
Mimo zastosowanego leczenia po 2 tygodniach nastąpił nawrót zapalenia dróg żółciowych. Podjęto decyzję o wykonaniu kontrolnej ECPW. Stwierdzono przesunięcie protezy w drogach żółciowych, w wyniku którego koniec obwodowy protezy przemieścił się ponad złóg, powodując niedrożność dróg żółciowych. Nie podejmowano próby endoskopowego usunięcia przemieszczonej protezy. Umieszczono kolejną protezę obok złogu i ponownie uzyskano swobodny spływ żółci.
Przy planowaniu dalszych etapów leczenia odstąpiono od próby endoskopowego usunięcia złogu ze względu na jego wielkość.
