Hemobilia oznacza wynaczynienie krwi z łożyska naczyniowego do światła dróg żółciowych; makroskopowo stwierdza się obecność krwi w żółci^1,2. Hemobilia może być spowodowana zarówno krwawieniem do dróg żółciowych, jak i krwawieniem z dróg żółciowych. Do najczęstszych przyczyn hemobilii zaliczamy: czynniki jatrogenne, urazy jamy brzusznej oraz choroby nowotworowe^1-3. Hemobilia jest rzadką przyczyną krwawienia do światła przewodu pokarmowego, jednak w ostatnich latach obserwujemy stały wzrost częstości jej występowania, co jest związane z rozwojem małoinwazyjnych technik leczenia w obrębie wątroby i dróg żółciowych^1-4. Często te same procedury małoinwazyjne, takie jak techniki endoskopowe czy z zakresu radiologii interwencyjnej bądź chirurgii naczyniowej, znajdują również zastosowanie w diagnostyce i leczeniu hemobilii^1-4. Mimo stałego rozwoju metod diagnostycznych rozpoznanie hemobilii jest trudne i często wiąże się z opóźnionym leczeniem.

Rys historyczny

Pierwszy odnotowany przypadek hemobilii pochodzi z XVII wieku, kiedy Francis Glisson opisał szlachcica, który podczas pojedynku został uderzony w prawy górny kwadrant jamy brzusznej, co spowodowało masywne krwawienie do przewodu pokarmowego i ostatecznie zgon². Podczas sekcji zwłok stwierdzono, że źródłem krwawienia było rozerwanie miąższu wątroby, które doprowadziło do krwawienia do przewodów żółciowych². Dwa wieki później Heinrich Quincke opisał objawy kliniczne charakterystyczne dla hemobilii, czyli ból w prawym górnym kwadrancie jamy brzusznej, żółtaczkę oraz krwawienia do przewodu pokarmowego, które obecnie nazywamy od jego nazwiska triadą Quinckego^2,5. Samo pojęcie „hemobilia” zostało wprowadzone do terminologii w 1948 roku^6,7, wcześniej stosowano inne określenia na obecność krwi w żółci.

Epidemiologia

Ciekawą obserwacją jest przegląd dostępnych danych epidemiologicznych dotyczących hemobilii^6,8,9. W pierwszych opisach większych grup chorych dominującą przyczyną krwawienia do dróg żółciowych (około 40% przypadków) był uraz⁶. W kolejnych opublikowanych raportach wraz z upływem czasu na pierwszą pozycję wysunęły się przyczyny jatrogenne, natomiast uraz dotyczył znaczącej mniejszości przypadków (około 6%)^8,9, co potwierdza wzrost częstości występowania hemobilii wraz z rozwojem małoinwazyjnych technik leczenia w obrębie wątroby i dróg żółciowych.