Standardy postępowania

Łuszczyca krostkowa – jej postaci i najskuteczniejsze terapie

Dr hab. med. Hanna Wolska

Przychodnia Specjalistyczna „High-Med”, Warszawa

Adres do korespondecji: Dr hab. med. Hanna Wolska, Przychodnia Specjalistyczna „High-Med”, ul. Jana Kasprowicza 27, 01-817 Warszawa

Łuszczyca krostkowa jest specyficzną postacią łuszczycy, w której nie stwierdza się typowych grudek łuszczycowych, tylko zlokalizowane nieprzymieszkowo jałowe krostki. Jest to niejednorodna grupa chorób. Najcięższa uogólniona postać, która może zagrażać nawet życiu chorego, jest bardzo rzadka, natomiast względnie częsta jest postać choroby pod nazwą pustulosis palmoplantaris, w której zmiany dotyczą jedynie dłoni i stóp, ale przebieg jest niezwykle przewlekły i występuje duża oporność na leczenie. W terapii łuszczycy krostkowej podstawowe znaczenie mają pochodne witaminy A – retinoidy. Leki biologiczne jak dotychczas nie spełniają pokładanych w nich nadziei.

Łuszczyca krostkowa (psoriasis pustulosa – PP) klasyfikowana jest często jako jedna z najcięższych postaci łuszczycy. Problem polega jednak na tym, że aktualnie terminem „łuszczyca krostkowa” określa się kilka stanów chorobowych w sposób istotny różniących się, zwłaszcza przebiegiem i zagrożeniem dla pacjenta. Wyróżnić można co najmniej trzy postaci określane tym mianem. Są to:

  • łuszczyca krostkowa uogólniona (rozsiana, obrączkowata), w najcięższej formie znana pod nazwą łuszczycy krostkowej typu von Zumbusch,
  • łuszczyca krostkowa ograniczona, typu acrodermatitis continua Hallopeau,
  • łuszczyca krostkowa dłoni i stóp lub w większości przypadków tzw. krostkowica dłoni i stóp – pustulosis palmoplantaris.


We wszystkich tych postaciach wykwitami podstawowymi są elementy całkowicie różne od obserwowanych w łuszczycy zwyczajnej (psoriasis vulgaris – PV), a mianowicie 1-3-mm krostki zlokalizowane na skórze niezmienionej bądź na podłożu rumieniowym, niewykazujące związku z mieszkami łojowo-włosowymi. Wykwity te są jałowe, a treść ropną tworzą jedynie skupiska leukocytów wielojądrzastych. Mogą one ulegać zlewaniu się, tworząc większe, nawet kilkunastocentymetrowe, nieregularne obszary podminowanego treścią ropną naskórka.[1]

Skoro obraz kliniczny podstawowych wykwitów w łuszczycy zwyczajnej i krostkowej jest tak różny, dlaczego określane są one tym samym zbiorczym terminem – łuszczyca? Istnieje kilka faktów przemawiających za takim podejściem. Po pierwsze, bardzo częs...

Łuszczyca krostkowa rozsiana/uogólniona (psoriasis pustulosa disseminata/generalisata – PPG)

Ta postać łuszczycy, pomimo że występuje głównie u dorosłych, może pojawiać się również u dzieci, nawet niemowląt. W PP disseminata obserwuje się obrączkowato ułożone skupiska elementów krostkowych, lokalizujące się najczęściej w okolicach fałdów ...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Łuszczyca krostkowa rozsiana/uogólniona (psoriasis pustulosa disseminata/generalisata – PPG)

W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić AGEP (uogólnioną osutkę krostkową) powstającą w następstwie zażycia leków. W praktyce jednak problem tego różnicowania dotyczy [...]

Ograniczone postaci łuszczycy krostkowej

Obserwuje się tu typowe dla PP elementy krostkowe, ale zlokalizowane głównie na dystalnych częściach palców rąk i stóp. Zmiany mogą szerzyć [...]

Łuszczyca krostkowa – leczenie

W łuszczycy krostkowej przełomem było wprowadzenie do lecznictwa retinoidów (pochodnych witaminy A). Już pierwsze obserwacje potwierdziły wybitną skuteczność aromatycznej pochodnej witaminy [...]

Podsumowanie

1. Należy stwierdzić, że łuszczyca krostkowa, pomimo że w swoich najcięższych formach – uogólnionej i typu Hallopeau jest rzadka, stanowi jednak [...]
Do góry