Ryc. 5. 18-miesięczna dziewczynka z pełnoobjawowym zespołem SSSS, widoczny uogólniony rumień oraz złuszczanie. Zmianom skórnym towarzyszy bardzo duża tkliwość skóry.
- chorobę Kawasaki,
- paciorkowcowy wstrząs toksyczny,
- GVHD,
- toksyczną nekrolizę naskórka.
Choroba najczęściej dotyczy osób dorosłych i jest wywołana przez leki.[1,2,15]
Piasecznica/Pseudogrzybica bakteryjna
Piasecznica/pseudogrzybica bakteryjna (botryomycosis) jest rzadką jednostką chorobową, może występować na całym świecie, dotyczy każdej grupy wiekowej. Znacząca większość przypadków jest spowodowana przez S. aureus, rzadziej przez Pseudomonas, Proteus, Moraxella, Serratia czy Corynebacterium spp. Choroba częściej dotyczy osób z niedoborami immunologicznymi, w szczególności związanych z odpowiedzią komórkową. Piasecznica jest rzadkim powikłaniem po domięśniowych iniekcjach glikokortykosteroidów. W obrazie klinicznym bardzo charakterystyczne są przetoki i wydzielanie ziaren z torbieli zmienionych zapalnie lub z głęboko zlokalizowanego ropnia. Zmiany najczęściej zlokalizowane są na kończynach oraz w okolicy anogenitalnej. W przebiegu tej choroby może dojść do zajęcia otaczających tkanek – mięśni, a nawet kości. U pacjentów z niedoborami immunologicznymi może dojść do zajęcia płuc. W przypadku tego zakażenia konieczne jest pobranie biopsji skóry ze względu na charakterystyczny obraz histopatologiczny – objaw Splendore’a-Hoeppliego (obecność zasadochłonnych ziaren z eozynofilową obwodową otoczką). W postępowaniu diagnostycznym oprócz wymazów skóry w kierunku bakterii konieczne jest badanie mykologiczne. W diagnostyce różnicowej powinniśmy uwzględnić:
- promienicę,
- nokardiozę,
- stopę madurską,
- gruźlicę skóry.
Leczeniem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie lub opracowanie rany w połączeniu z antybiotykoterapią. Ostatnie doniesienia o zastosowaniu laseru CO2 również dają zachęcające efekty.[1,2,16]
Podsumowanie
Liczba zakażeń gronkowcowo-paciorkowcowych i związanych z nimi schorzeń jest znacznie większa niż zawarta w tym artykule, jednak opisane jednostki chorobowe dotyczą szczególnie młodszej grupy pacjentów, np. gronkowcowy zespół oparzonej skóry, który jest charakterystyczny dla okresu niemowlęcego i często nastręcza trudności rozpoznawcze w początkowej fazie choroby. Ważnym problemem jest rosnąca oporność na antybiotyki głównego patogenu, jakim jest gronkowiec złocisty, coraz częściej możemy obserwować brak odpowiedzi na dotychczasowe stosowane leczenie ze względu na szczerzącą się obecność CA-MRSA.