Praktyka kliniczna

Osocze bogatopłytkowe w leczeniu owrzodzeń podudzi

Lek. Gabriela Ochała-Gierek1

Dr hab. med. Beata Bergler-Czop2

Lek. Anita Lewartowska-Białek1

1Oddział Skórno-Wenerologiczny Sosnowiecki Szpital Miejski

2Klinika Dermatologii i Wenerologii Śląski Uniwersytet Medyczny

Adres do korespondencji: Lek. Gabriela Ochała-Gierek, Oddział Skórno-Wenerologiczny, Sosnowiecki Szpital Miejski, ul. Szpitalna 1, 41-219 Sosnowiec, e-mail: g.ochala@wp.pl

Przewlekłe owrzodzenia podudzi są problemem bardzo powszechnym wśród pacjentów, głównie tych w podeszłym wieku. Wśród dostępnych metod leczenia pojawiają się nowe środki, jednak wciąż często generują wysokie koszty terapii, a także m.in. reakcje alergiczne na zastosowane substancje. Obecne od dawna w medycynie regeneracyjnej osocze bogatopłytkowe jest obiecującą metodą leczenia owrzodzeń podudzi w związku z biokompatybilnością i wysokim profilem bezpieczeństwa.

Definicja owrzodzenia obejmuje dwa główne kryteria, którymi są:

  • pełna grubość skóry, na co składa się brak wysp reepitelializacji w części centralnej,
  • tendencja do powolnego gojenia.[1]


Za przewlekłe owrzodzenia podudzi uważa się te, które nie wykazują tendencji do gojenia po 3 miesiącach właściwego leczenia lub nie są w pełni wyleczone w ciągu 12 miesięcy.[2] Częstość występowania owrzodzeń kończyn dolnych waha się w granicach 0,11-0,18 proc. populacji.[3] U osób po 60. r.ż. wartości te wzrastają do 0,6-3 proc., a u osób powyżej 80. r.ż. – do 5 proc.[4] Szacuje się, że w okresie całego życia u prawie 10 proc. społeczeństwa rozwinie się przewlekłe owrzodzenie, u ok. 2,5 proc. doprowadzi do zgonu.[5]

Najczęstszymi przyczynami owrzodzeń kończyn dolnych są:

  • niewydolność żylna (45-60 proc.),
  • niewydolność tętnicza (10-20 proc.),
  • cukrzyca (15-25 proc.),
  • kombinacja powyższych czynników (10-15 proc.).[1] (ryc. 1-4)

OWRZODZENIA ŻYLNE

Owrzodzenie żylne goleni definiuje się jako ubytek pełnej grubości skóry, zazwyczaj w okolicy kostek, który nie wykazuje tendencji do samoistnego gojenia, a także jest podtrzymywany przez zaburzenia w odpływie żylnym. Zgodnie ze zmodyfikowaną klasyfikacją CEAP (ang. clinical-etiology-anatomy-pathophysiology) z 2004 roku wyróżnia się dwie, mogące współistnieć, kategorie kliniczne owrzodzeń żylnych:

  • C5 – oznaczają obecność blizny po wygojonym owrzodzeniu,
  • C6 – czynne owrzodzenie żylne.

Częstość występowania czynnych owrzodzeń żylnych goleni w populacji osób dorosłych krajów Europy Zachodniej to ok. 0,3 proc. Czynne i zagojone blizny po owrzodzeniach występują u ok. 1 proc. populacji osób dorosłych. W Polsce w badaniu epidemiolog...

OWRZODZENIA TĘTNICZE

Owrzodzenia podudzi pochodzenia tętniczego powstają w wyniku redukcji przepływu krwi tętniczej i spadku perfuzji tkankowej. Okluzja tętnicy lub tętniczki niezależnie od przyczyny może wywołać niedokrwienie skóry oraz tkanek podskórnych, co może pr...

ZESPÓŁ STOPY CUKRZYCOWEJ

Stopa cukrzycowa jest definiowana jako owrzodzenie na stopie powiązane z neuropatią lub obwodową niewydolnością tętniczą kończyny dolnej u pacjenta z cukrzycą.[12] Według szacunków problem ten dotyka w ciągu całego życia 15-25 proc. osób chorujący...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

GOJENIE RAN

Na gojenie ran składają się cztery zachodzące na siebie fazy:

OSOCZE BOGATOPŁYTKOWE

Osocze bogatopłytkowe (ang. platelet rich plasma, PRP) definiuje się jako obfitą koncentrację płytek krwi w małej objętości osocza[19] lub porcję frakcji [...]

Rola osocza bogatopłytkowego w gojeniu owrzodzeń

Wiele badań nad działaniem osocza bogatopłytkowego zostało poświęconych również jego wykorzystaniu w leczeniu owrzodzeń. W celu pozyskiwania osocza bogatopłytkowego stosowanych jest [...]

PODSUMOWANIE

Owrzodzenia podudzi są istotnym problemem o wzrastającej z wiekiem częstotliwości występowania. Obecność owrzodzeń obniża jakość życia pacjentów oraz wiąże się z wysokimi kosztami [...]
Do góry