Standardy postępowania

Aktualne zalecenia dotyczące pacjentów z trądzikiem różowatym

lek. Kamila Migacz-Gruszka
prof. dr hab. n. med. Anna Wojas-Pelc

Katedra i Klinika Dermatologii, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum

Adres do korespondencji:

lek. Kamila Migacz-Gruszka

Katedra i Klinika Dermatologii

Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum

ul. Kopernika 50

31-501 Kraków

e-mail: kamila.migacz@gmail.com

  • Acne rosacea – przyczyny i objawy
  • Aktualna klasyfikacja trądziku różowatego
  • Metody leczenia miejscowego, ogólnego i podtrzymującego

Trądzik różowaty (acne rosacea) jest przewlekłą nawracającą chorobą zapalną, cechującą się występowaniem zmian skórnych, a w części przypadków objawów ocznych. Zmiany skórne w przebiegu trądziku różowatego charakteryzują się wyraźnym zajęciem centralnej części twarzy z przemijającym lub utrwalonym rumieniem, teleangiektazjami (poszerzonymi naczyniami krwionośnymi), zapalnymi grudkami lub krostami. U niektórych chorych może dojść do przerostu i zwłóknienia gruczołów łojowych, co prowadzi do powstania tzw. rhinophyma1. Przejściowy rumień lub zaczerwienienie trwają zwykle poniżej 5 min i mogą rozprzestrzeniać się na szyję i klatkę piersiową, często towarzyszy im uczucie ciepła, pieczenia, palenia2. Do objawów ocznych występujących w trądziku różowatym należą najczęściej przewlekłe stany zapalne brzegów powiek, spojówki, rogówki, błony naczyniowej charakteryzujące się łzawieniem i przekrwieniem oczu, pieczeniem, kłuciem i swędzeniem, światłowstrętem, a także uczuciem obecności ciała obcego w oku. Objawy oczne występują ze zmienną częstością ocenianą na 10-50% przypadków3.

Epidemiologia

Zapadalność na trądzik różowaty na świecie wynosi 165/100 000 rocznie, a częstość występowania różni się znacznie w zależności od kraju (1-22%)4. Trądzik różowaty najczęściej obserwuje się u osób z fototypem I i II. Nie wiadomo, czy takie czynniki, jak maskowanie zaczerwienienia twarzy zwiększonym pigmentem skóry, ochronne działanie melaniny przed promieniowaniem ultrafioletowym (czynnik zaostrzający trądzik różowaty) lub czynniki genetyczne przyczyniają się do mniejszej podatności na tę chorobę u osób z fototypami w skali Fitzpatricka powyżej II5. Według szacunkowych danych częstość występowania trądziku różowatego w populacjach jasnoskórych, w tym populacji polskiej, wynosi 10-15%4. Trądzik różowaty znacznie częściej stwierdza się u kobiet, natomiast cięższe postacie obserwuje się u mężczyzn. Początek choroby występuje ok. 30 r.ż., a największe nasilenie przypada na 40-60 r.ż.6 W nielicznych przypadkach trądzik różowaty obserwowano również u dzieci7.

Patogeneza

Trądzik różowaty jest chorobą o złożonej patogenezie, a jego dokładna etiologia pozostaje nieznana1. Czynniki zaangażowane w patofizjologię obejmują gęste występowanie gruczołów łojowych na twarzy, fizjologię unerwienia i unaczynienia skóry8. Więk...

Do czynników środowiskowych mogących inicjować lub nasilać objawy kliniczne trądziku różowatego należą m.in. ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe, czynniki atmosferyczne (narażenie na duże zmiany temperatury), czynniki emocjonalne (stres), ...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Klasyfikacja, objawy i diagnostyka

Do 2017 r. najbardziej znana i najczęściej używana klasyfikacja trądziku różowatego odnosiła się do następujących podtypów:

Leczenie

Ze względu na to, że trądzik różowaty jest chorobą o złożonej patogenezie i zróżnicowanym obrazie klinicznym, jego leczenie stanowi często wyzwanie [...]

Podsumowanie

Trądzik różowaty (acne rosacea) jest przewlekłą nawracającą zapalną chorobą skóry, z obecnością charakterystycznych zmian skórnych, a niekiedy objawów ocznych. Obraz kliniczny [...]

Do góry