Podczas hospitalizacji początkowo zastosowano empiryczną antybiotykoterapię z wykorzystaniem klindamycyny oraz leczenie miejscowe preparatami odkażającymi. Po uzyskaniu wyniku posiewu z wnętrza krosty (nieliczne kolonie Pseudomonas oryzihabitans) zadecydowano o zamianie antybiotyku na cyprofloksacynę. Z uwagi na planowane włączenie do leczenia izotretynoiny pacjentkę konsultowano ginekologicznie, nie stwierdzając przeciwwskazań do hormonalnej terapii zastępczej.

Pod koniec marca 2019 r., z powodu narastającego bólu lewego pośladka, promieniującego do lewej kończyny dolnej i uniemożliwiającego chodzenie, pacjentkę hospitalizowano na oddziale nefrologii z podejrzeniem ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek; nie potwierdzono jednak tej diagnozy. W wykonanym badaniu rezonansu magnetycznego stwierdzono cechy zapalenia lewego stawu krzyżowo-biodrowego. W związku z tym pacjentkę przekazano na oddział reumatologii, gdzie na podstawie obrazu klinicznego i wyników badań obrazowych rozpoznano zespół SAPHO. W trakcie hospitalizacji do leczenia włączono pulsy metyloprednizolonu w dawce 1 g przez 3 dni i metotreksat w dawce 15 mg na tydzień. Zalecono także, by pacjentka w warunkach ambulatoryjnych przyjmowała metyloprednizolon w dawce 8 mg na dobę z metotreksatem w dawce 15 mg na tydzień z suplementacją kwasu foliowego, w celu redukcji dolegliwości bólowych i zmian skórnych.

Podczas hospitalizacji w maju 2019 r. w Klinice Chorób Skórnych i Wenerycznych w Policach stwierdzono, że zmiany o charakterze zapalnych krost, grudek rumieniowych i zanikowych blizn na skórze twarzy znacznie się zmniejszyły w stosunku do stanu z poprzedniej hospitalizacji. Z relacji pacjentki wynikało, że poprawa nastąpiła po włączeniu leczenia metyloprednizolonem. W wykonanym badaniu mikrobiologicznym posiewu z wnętrza krosty stwierdzono florę fizjologiczną.

Podczas hospitalizacji zastosowano doustną antybiotykoterapię azytromycyną oraz przeciwbakteryjne leczenie zewnętrzne. W porozumieniu z reumatologami zadecydowano o zwiększeniu dawki metotreksatu do 25 mg na tydzień podskórnie oraz utrzymaniu steroidoterapii doustnej. W leczeniu zewnętrznym na skórę twarzy zalecono adapalen z nadtlenkiem benzoilu. W połączeniu z leczeniem ogólnoustrojowym doprowadziło to do znacznej redukcji zmian skórnych. Pacjentka pozostaje pod opieką poradni dermatologicznej i reumatologicznej.

Podsumowanie

Zespół SAPHO to interdyscyplinarna jednostka chorobowa wymagająca współpracy specjalistów z dziedziny dermatologii, reumatologii i radiologii. Z uwagi na niewyjaśnioną etiologię i zróżnicowany przebieg kliniczny stanowi wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne dla współczesnej medycyny.