W leczeniu łuszczycy plackowatej o łagodnym i umiarkowanym nasileniu wykorzystuje się przede wszystkim leki miejscowe. Lekiem pierwszego wyboru jest połączenie kalcypotriolu (Cal) z dipropionianem betametazonu (BD). Zwykle przyjmuje się podejście reaktywne polegające na włączaniu terapii w przypadku zaostrzeń. Jednak coraz większą popularność zyskuje terapia proaktywna (stosowana także w innym schorzeniu – AZS; wykorzystanie inhibitorów kalcyneuryny pozwala w tym wypadku na zapobieganie występowaniu zaostrzeń lub ich znaczącą redukcję). Naukowcy ze Stanów Zjednoczonych i ośrodków europejskich przeprowadzili badanie nad efektywnością i bezpieczeństwem stosowania terapii proaktywnej w łuszczycy plackowatej – z zastosowaniem piany zawierającej 0,005% Cal i 0,064% BD.