Liszaj prosty przewlekły (LPP) jest schorzeniem manifestującym się zmianami skórnymi o cechach zliszajowacenia, często z hiperpigmentacją oraz towarzyszącym silnym świądem. Zmiany powstają najczęściej wskutek nawykowego drapania lub pocierania skóry, przy czym podłoże może być zarówno psychosomatyczne, jak i związane ze współistniejącą dermatozą przebiegającą ze świądem skóry¹. Wykwity chorobowe najczęściej są umiejscowione w okolicy szyi, skalpu, stawów skokowych, a także w okolicy anogenitalnej lub wyprostnej powierzchni przedramion. Szczyt zachorowań na LPP przypada między 30 a 50 r.ż. Schorzenie dwukrotnie częściej występuje u kobiet¹. Charakterystyczny obraz włosów miotełkowatych widoczny w badaniu trichoskopowym stanowi przydatną wskazówkę diagnostyczną.

Opis przypadku

Pacjenta 66-letniego, o II fototypie skóry, konsultowano w klinice dermatologii z powodu hiperkeratotycznych guzków oraz blaszek skóry skalpu, którym towarzyszył nasilony świąd skóry. W wywiadzie osobniczym stwierdzono ponadto atopowe zapalenie skóry, łojotokowe zapalenie skóry, hipercholesterolemię oraz stan po leczeniu chirurgicznym rogowiaka kolczystokomórkowego skóry czoła. Jedynym regularnie przyjmowanym przez pacjenta lekiem była symwastatyna (10 mg/24 h).