Zasadne jest unikanie klinicznie istotnych alergenów. Przydatny może okazać się dzienniczek służący do odnotowywania przez pacjenta epizodów nasilenia świądu i zmian skórnych oraz potencjalnych czynników, z którymi miał kontakt, mogących stanowić przyczynę zaostrzeń24. Z uwagi na ryzyko nadkażeń bakteryjnych, m.in. gronkowcem złocistym, u chorych na AZS istnieją przesłanki do stosowania emolientów, które minimalizują ryzyko wtórnego nadkażenia bakteryjnego, a jednocześnie są pozbawione potencjalnie uczulających składników. Nowoczesne technologie pozyskiwania i pakowania niektórych produktów tego typu pozwalają na zachowanie sterylności przez cały czas ich użytkowania, bez konieczności dodawania konserwantów.

Podsumowanie

Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami używanie emolientów jest podstawą terapii AZS3,24,25. Mogą być one stosowane w monoterapii (jako jedyne leczenie) lub w połączeniu z terapią miejscową bądź ogólnoustrojową22. Emolienty nie tylko niwelują widoczny efekt suchości, lecz także uczestniczą w odbudowie bariery naskórkowej oraz w procesie leczenia. Ponadto ich regularne stosowanie może wydłużać okresy remisji choroby i zmniejszać całkowite zużycie mGKS. Na decyzję dotyczącą wyboru preparatu powinny wpływać szczególnie: jego skład, potwierdzenie skuteczności w badaniach naukowych oraz preferencje pacjenta.

Grant edukacyjny

Small derm 265 rycina 1 opt

Do góry