Posiłki powinny nie tylko dostarczać niezbędnych składników pokarmowych, ale także zabezpieczać chorego przed niedocukrzeniem i innymi zaburzeniami metabolicznymi. Ważne jest również, aby stężenia glukozy w okresie poposiłkowym charakteryzowały się małą zmiennością.[1-3]

Bez tłuszczów, z dużą ilością warzyw

Autorzy wielu prac zalecają, by każdemu pacjentowi ustalić posiłki zgodnie z jego zapotrzebowaniem, pamiętając o kształtowaniu zdrowych zwyczajów i nawyków żywieniowych. Ustalając ich kaloryczność oraz jakość, trzeba uwzględnić aktualną masę ciała, ograniczenia dietetyczne, aktywność fizyczną, a u dzieci także rozwój fizyczny.[4,5]. Należy zwrócić uwagę na ograniczenie spożywania węglowodanów o wysokim IG. Według różnych autorów u osób z cukrzycą:

• węglowodany powinny dostarczać 45-55 proc. kcal,
• białka 10-35 proc. kcal,
• tłuszcze 20-35 proc. całkowitej ilości kalorii, z ograniczeniem tłuszczów nasyconych do < 7-10 proc. kcal.[1,3]

W latach 20., do końca lat 40. XX wieku zgodnie z obowiązującymi zaleceniami głównym źródłem kalorii były tłuszcze, które dostarczały około 70 proc. energii, natomiast białka ok. 10 proc., a węglowodany ok. 20 proc. ogólnej ilości kalorii. Stanowisko grupy roboczej ds. żywienia Europejskiego Towarzystwa Badań nad Cukrzycą (Diabetes and Nutrition Study Group – DNSG) określiło zakres spożycia węglowodanów na poziomie 45-60 proc. całkowitego zapotrzebowania energetycznego. Według ekspertów osobom spożywającym węglowodany w górnym zakresie rekomendacji (60 proc. kalorii) należy zalecać węglowodany o niskim IG oraz bogate w błonnik.[2]

PTD zwraca uwagę na ograniczenie spożycia węglowodanów o indeksie glikemicznym (IG) > 50 oraz wykluczenie węglowodanów o IG > 80. Wskazuje też na indywidualne obliczanie kalorii, z uwzględnieniem aktywności fizycznej osoby z cukrzycą, zapotrzebowa...