Migotanie przedsionków (AF – atrial fibrillation) jest najczęstszą arytmią serca w praktyce klinicznej. Liczba chorych z AF na świecie przekracza 30 000 000, a prognozy na najbliższe lata pokazują, że z arytmią przyjdzie nam się mierzyć w jeszcze szerszym zakresie. Wzrost częstości występowania AF ma związek ze starzeniem się populacji ogólnej, w której występują inne choroby sercowo-naczyniowe wpływające na występowanie tej arytmii. Z drugiej strony obserwuje się też większą czujność wśród lekarzy praktyków, co bezpośrednio przekłada się na zwiększenie wykrywalności zaburzeń rytmu serca. Jest to ogromne wyzwanie dla zdrowia publicznego, gdyż równolegle wzrastająca częstość chorób sercowo-naczyniowych oraz chorób metabolicznych, tj. cukrzycy, prowadzi do powstania mechanizmu błędnego koła chorób, a te – jak wiemy – bardzo trudno leczyć. Biorąc pod uwagę fakt, że AF jest niezależnie związane ze wzrostem umieralności ogólnej kobiet i mężczyzn, w ostatnich latach podkreśla się rolę wczesnego wykrywania niemego klinicznie AF.

Migotanie przedsionków

Etiologia i patogeneza AF są złożone i wielokierunkowe. Uwarunkowania genetyczne dotyczą głównie młodych osób, choć podejrzewa się, że nawet 1/3 pacjentów z AF może być nosicielami polimorfizmów genetycznych związanych z występowaniem arytmii. Drugą grupą czynników wpływających na indukcję AF są choroby pochodzenia sercowo-naczyniowego, tj. nadciśnienie tętnicze czy choroba wieńcowa. Poza wyżej wymienionymi czynnikami ryzyka wyróżnia się także grupę różnych chorób internistycznych mających związek z AF, w tym choroby tarczycy i cukrzycę (tab. 1).

AF bywa arytmią łagodną, jednak u większości pacjentów, u których występuje forma napadowa arytmii, można zaobserwować pogorszenie jakości życia. Wśród najpoważniejszych następstw AF należy wymienić powikłania zakrzepowo-zatorowe, w tym zwiększone...