Skuteczne leczenie cukrzycy, podobnie jak innych zaburzeń metabolicznych (otyłości, hipercholesterolemii), opiera się nie tylko na farmakoterapii, ale także na trwałych modyfikacjach zachowań pacjenta. Wzbudzenie u pacjenta współodpowiedzialności za leczenie zwiększa szanse na osiągnięcie postawionego celu terapeutycznego. Głównym elementem terapii cukrzycy, budującym u pacjenta poczucie odpowiedzialności za leczenie, jest samokontrola glikemii. Samodzielne pomiary glikemii wykonywane przez chorego (lub jego bliskich) spełniają wiele funkcji koniecznych do uzyskania optymalnego i bezpiecznego wyrównania metabolicznego¹.

Samokontrola glikemii jest integralną częścią procesu leczenia potrzebną:

• pacjentowi – do nabywania doświadczenia w samodzielnej modyfikacji dawek leków, głównie insuliny, oraz zapobiegania hipo- i hiperglikemii w czasie różnych aktywności i zmian w diecie
• lekarzowi – do podejmowania decyzji terapeutycznych w czasie wizyt kontrolnych
• rodzinie chorego na cukrzycę – daje poczucie bezpieczeństwa w czasie leczenia bliskiej osoby.

Samokontrola glikemii jest postrzegana przez chorego na cukrzycę jako wyraz jego zaangażowania w leczenie. Czasami jednak, wykonywana zbyt często, poza zaspokojeniem ciekawości chorego dotyczącej wpływu różnych potraw na glikemię nie daje obiektywnych korzyści. Wiele obserwacji nie potwierdziło wpływu samokontroli na wyrównanie cukrzycy u chorych niestosujących insuliny^2-4. U pacjentów leczonych wielokrotnymi podaniami insuliny konieczność częstej kontroli glikemii jest konieczna, ponieważ przekłada się na skuteczne i bezpieczne dawkowanie insuliny. Jednak niektórym chorym konieczność wykonywania pomiarów 6-8 razy dziennie znacząco obniża komfort życia⁵.

Zalecenia dotyczące samokontroli glikemii są pochodną stosowanej terapii cukrzycy. Z drugiej strony lekarz nie powinien forsować złożonego modelu insulinoterapii, wiedząc, że nastawienie chorego do częstej samokontroli glikemii jest negatywne. Taka terapia nie tylko nie przełoży się na poprawę wyrównania cukrzycy, ale może nawet narazić chorego na większe ryzyko hipoglikemii. Należy również pamiętać, że częsta samokontrola glikemii jest obciążeniem ekonomicznym i dla chorego, i dla finansów publicznych (refundacja pasków), więc zalecenie licznych pomiarów glikemii w ciągu doby powinno być uzasadnione. Pacjenci z cukrzycą typu 1, z innymi typami cukrzycy wymagającymi minimum 3 wstrzyknięć insuliny na dobę oraz osoby leczone osobistą pompą insulinową płacą za paski do glukometru cenę ryczałtową. Dla pacjentów ze wszystkimi innymi typami cukrzycy refundacja pasków wynosi 30%. Bez recepty obowiązuje pełna odpłatność za paski.