Artykuł jest podsumowaniem opartych na dowodach naukowych wytycznych Society for Maternal-Fetal Medicine (SMFM) dotyczących diagnostyki i postępowania w przypadku nieimmunologicznego obrzęku płodu (nonimmune hydrops fetalis, NIHF). Te wytyczne stanowią przegląd danych na temat epidemiologii, czynników ryzyka, postępowania, rokowania i leczenia w ciąży powikłanej NIHF.

Jaka jest definicja i częstość występowania obrzęku płodu?

Obrzęk płodu (hydrops fetalis) to grecki termin określający patologiczne nagromadzenie płynu (‘ὕδωρ’ znaczy woda) w tkankach miękkich i jamach ciała płodu. Rozpoznaje się go w badaniu ultrasonograficznym na postawie obecności co najmniej 2 zbiorników płynu u płodu: wodobrzusza, płynu w opłucnej, płynu w otrzewnej lub uogólnionego obrzęku tkanki podskórnej (określanego jako grubość skóry >5 mm). Inne często stwierdzane objawy w badaniu USG to pogrubienie łożyska (zwykle określane jako grubość łożyska >4 cm w drugim lub >6 cm w trzecim trymestrze) i wielowodzie (ryc. 1). NIHF dotyczy przypadków obrzęku niezwiązanych z alloimmunizacją antygenami krwinek czerwonych.

Wraz z rozpowszechnieniem stosowania immunoglobuliny anty-D częstość występowania alloimmunizacji czynnikiem Rh (D) i związanego z nią obrzęku immunologicznego istotnie się zmniejszyła, co spowodowało, że NIHF stanowi około 90% wszystkich przypadk...