Prawidłowe zebranie wywiadu lekarskiego (nazywanego też anamnezą lub badaniem podmiotowym) jest jedną z podstawowych umiejętności, które powinien nabyć student medycyny. Również w programie specjalizacji z położnictwa i ginekologii jako pierwszą umiejętność wymieniono zebranie ukierunkowanego wywiadu z oceną stanu psychoemocjonalnego pacjentki. Truizmem jest stwierdzenie, że prawidłowe zebranie wywiadu jest podstawą do ustalenia właściwego rozpoznania i wdrożenia odpowiedniego leczenia. Niestety w wielu sprawach sądowych z zakresu ginekologii i położnictwa niedokładnie zebrany wywiad staje się przyczyną problemów prawnych lekarza. Z tego względu badaniu podmiotowemu warto poświęcić osobny artykuł w naszym cyklu.

Punktem wyjścia do dalszych uwag musi być stwierdzenie, że każda ze specjalności lekarskich charakteryzuje się właściwą jedynie dla niej specyfiką zbierania wywiadu, polegającą nie tylko na właściwym doborze pytań, lecz także odpowiedniej kolejności ich zadawania. Niewątpliwie bowiem inne wyzwania stoją przed pediatrą czy lekarzem pracującym na oddziale intensywnej terapii, gdzie wywiad zbierany jest zazwyczaj od osoby trzeciej, a zupełnie inne przed lekarzem pracującym z chorymi z oddziałów psychiatrycznych. W tym kontekście trzeba pamiętać, że specyfiką badania podmiotowego w ginekologii i położnictwie jest niezwykle intymny i osobisty charakter pytań, które zadaje lekarz, co dla niektórych kobiet bywa krępujące.

W związku z powyższym, naszym zdaniem, za jedną z przesłanek prawidłowego zebrania wywiadu ginekologiczno-położniczego uznajemy miejsce i warunki, w których przeprowadzane jest badanie podmiotowe. Zazwyczaj nie ma z tym problemu w przypadku wizyty...