Pacjentów i pacjentek nieaprobujących swojej płci jest coraz więcej, ginekolodzy-położnicy powinni zatem znać najnowsze wytyczne postępowania.

Dezaprobata płci (gender dysphoria), dawniej nazywana zaburzeniem tożsamości płciowej (gender identity disorder), jest zdefiniowana w Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) jako stan występujący u osób, u których płeć stwierdzona w momencie urodzenia (płeć przypisana) jest niezgodna z płcią, z którą identyfikują się te osoby (płeć odczuwana).

Psychiatrzy koncentrują się na dystresie odczuwanym z powodu niezgodności między płcią przypisaną a odczuwaną. Dostępne dane wskazują na dobre wyniki leczenia aprobującego wybór płci zgodnie z płcią odczuwaną.¹ American Psychiatric Association stwierdziło również, że takie osoby powinny móc uzyskać dostęp do leczenia bez obawy o dyskryminację, a możliwości leczenia tego stanu obejmują poradnictwo, leczenie hormonalne, operacje zmiany płci oraz społeczne i prawne przejście do pożądanej płci.¹

W 2009 roku Endocrine Society we współpracy z Pediatric Endocrine Society, World Professional Association for Transgender Health (WPATH), European Society of Endocrinology i European Society for Pediatric Endocrinology opublikowało wytyczne dotyczące leczenia endokrynologicznego u osób transseksualnych (Endocrine treatment of transsexual persons: an Endocrine Society clinical practice guideline).² Od tego czasu coraz więcej dzieci i nastolatków jest poddawanych leczeniu tego stanu.

Ważne, aby ginekolodzy poznali obecne zalecenia, a także zasady długoterminowego postępowania u tych nastolatków, ponieważ najprawdopodobniej będą spotykać takich pacjentów we własnej praktyce.

Ocena psychologiczna

U dzieci i nastolatków dotkniętych problemem dezaprobaty swojej płci niezbędne są ocena i leczenie przez specjalistę zdrowia psychicznego mającego doświadczenie w zakresie rozwoju dzieci i tożsamości płciowej. Specjalista zdrowia psychicznego oceni, czy u dziecka rzeczywiście można ustalić takie rozpoznanie oraz czy występują zakłócające czynniki psychologiczne i jakie jest wsparcie rodziny; zapewni psychoterapię; a także oceni psychologiczną gotowość dziecka do interwencji medycznych, takich jak stosowanie leków hamujących dojrzewanie płciowe lub hormonów wywołujących fenotypowe cechy przeciwnej płci.

Dzieci i nastolatki nieaprobujące swojej płci są narażone na znęcanie się i odrzucenie społeczne. Występuje u nich również duże ryzyko niepomyślnych następstw z zakresu zdrowia psychicznego, takich jak lęk, depresja, samookaleczanie się i samobójs...