ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Temat numeru
Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego: uproszczone rozpoznanie i leczenie
Bruce S. Kahn, MD, FACOG1
Tresa Lombardi, MD2
Podstawą indywidualizacji leczenia u pacjentek ze śródmiąższowym zapaleniem pęcherza moczowego są algorytmy oparte na ocenie klinicznej stosowane w warunkach ambulatoryjnych.
ZAGADNIENIA KLUCZOWE
- Wstrzyknięcie środka znieczulającego do pęcherza moczowego jest zabiegiem, który można wykorzystywać zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu śródmiąższowego zapalenia pęcherza.
- Nawracające objawy „drożdżycy” bez wyraźnej wydzieliny lub wulwodynii również mogą być w rzeczywistości epizodami bólu w przebiegu śródmiąższowego zapalenia pęcherza, który jest udzielony do sromu.
Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego i zespół bolesnego pęcherza uznaje się obecnie za jedną jednostkę chorobową (IC/BPS – interstitial cystitis/bladder pain syndrome) u kobiet z przewlekłym bólem w obrębie miednicy. Częstość występowania tego zespołu wynosi od 2,7 do 6,5%, co odpowiada liczbie 3,3-7,9 miliona kobiet w Stanach Zjednoczonych.1 Dokładność tych danych jest ograniczona z powodu różnic definicji IC/BPS oraz niedostatecznej rozpoznawalności tego stanu.2 Na szczęście obecnie dostępne jest proste i skuteczne leczenie. Większość pacjentek z IC/BPS można leczyć z wykorzystaniem wydajnych algorytmów opartych na ocenie klinicznej w warunkach ambulatoryjnych, uzyskując istotne zmniejszenie nasilenia objawów. Ustalenie rozpoznania i planu postępowania może być jednak trudnym zadaniem dla lekarzy, którzy nie mają doświadczenia w leczeniu IC/BPS. W niniejszym artykule przedstawiono zasady efektywnego rozpoznawania oraz skutecznego leczenia IC/BPS.
Definicje
Termin „śródmiąższowe zapalenie pęcherza” został użyty po raz pierwszy w 1887 roku i od tego czasu wyewoluował w pojęcie, którym posługujemy się dzisiaj.3 Najprostsza definicja IC/BPS podana przez American Urological Association (AUA) to „nieprzyjemne uczucie (ból, ucisk lub dyskomfort) odczuwane jako mające związek z pęcherzem moczowym, wiążące się z objawami z dolnych dróg moczowych trwającymi dłużej niż 6 tygodni, przy braku zakażenia i innych dających się zidentyfikować przyczyn”.4
W 1988 roku National Institute of Diabetes and Digestion and Kidney Disease (NIDDK) opracował rygorystyczne kryteria diagnostyczne dla potrzeb badań nad IC. Niestety, te kryteria stały się de facto definicją wykorzystywaną do rozpoznawania choroby mimo kontrowersji związanych z tym, że u wielu pacjentek z objawami IC w cystoskopii nie stwierdza się klasycznych cech (takich jak wybroczyny lub wrzody Hunnera). Ocenia się, że kryteria NIDDK nie pozwalają na ustalenie rozpoznania u 60% pacjentek z IC.2 W związku z tym International Continence Society zaproponowało termin „zespół bolesnego pęcherza”, do którego odnosi się bardziej liberalna definicja podana wyżej.5
