BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Zaburzenia krzepnięcia – kiedy się martwić i jak pomóc?
Monica Rosen, MD1
Elisabeth Quint, MD2
Ginekolodzy-położnicy odgrywają ważną rolę w rozpoznawaniu i leczeniu tych niedostatecznie często wykrywanych chorób.
ZAGADNIENIA KLUCZOWE
- Ginekolodzy-położnicy muszą zwracać większą uwagę na zaburzenia krzepnięcia, aby oferować najlepszą możliwą opiekę kobietom w każdym wieku i z dowolnymi wywiadami.
- Dostępnych jest kilka metod jakościowych i ilościowych służących przesiewowej ocenie w kierunku zaburzeń krzepnięcia u kobiet z nasilonymi krwawieniami miesięcznymi.
Opis przypadku
Szesnastoletnia dziewczyna zgłasza się do gabinetu z powodu nasilonych krwawień miesiączkowych od czasu wystąpienia pierwszej menstruacji. Jej miesiączki trwają przeciętnie 15 dni, a podczas dni z najbardziej obfitym krwawieniem musi zmieniać podpaski co godzinę. Często wydala duże skrzepy krwi i podczas każdego cyklu traci co najmniej jeden dzień szkoły. Czy należy się tym zaniepokoić?
Wyniki przeprowadzonych badań wykazały, że u co piątej kobiety, która konsultuje się z lekarzem z powodu nasilonych lub przedłużających się krwawień miesiączkowych, u ich podłoża leżą zaburzenia krzepnięcia.1 Przyjmuje się, że wśród nastolatek odsetek ten jest nawet jeszcze większy.2 W badaniu, w którym oceniono wszystkie przyjęcia do szpitala dziecięcego z powodu ostrego obfitego krwawienia miesiączkowego w ciągu 9 lat, stwierdzono pierwotne zaburzenie krzepnięcia u prawie 20% spośród 59 nastoletnich pacjentek oraz u 50% z tych, u których powodem przyjęcia była pierwsza miesiączka. W tym badaniu u 25% nastolatek stężenie hemoglobiny we krwi przy przyjęciu wynosiło <10 g/dl, a jedna trzecia pacjentek wymagała przetoczenia krwi.3
Zaburzenia krzepnięcia mogą mieć poważne konsekwencje zdrowotne, takie jak: niedokrwistość z niedoboru żelaza, potrzeba przetoczenia krwi, zwiększone krwawienie podczas operacji i po operacjach, krwawienia w okresie poporodowym, złe gojenie się ran oraz zwiększone ryzyko histerektomii. W badaniu przekrojowym przeprowadzonym przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) stwierdzono, że u kobiet z zaburzeniami krzepnięcia bardziej prawdopodobne było również występowanie co najmniej jednego zaburzenia ginekologicznego, takiego jak: krwotoczne torbiele jajnika, endometrioza, polipy oraz mięśniaki macicy.4
Wczesne wykrycie zaburzenia krzepnięcia może mieć istotny wpływ na jakość życia pacjentki. Ponieważ ginekolodzy-położnicy są często pierwszymi lekarzami oceniającymi problemy związane z krwawieniami miesiączkowymi, jest niezwykle ważne, aby posiadali wszechstronną wiedzę na temat właściwych metod przesiewowej oceny oraz możliwości leczenia pacjentek z podejrzeniem zaburzeń krzepnięcia.
