Objawy niepożądane leczenia raka endometrium

dr n. med. Joanna Stanisławiak-Rudowicz
prof. dr hab. n. med. Janina Markowska

Oddział Ginekologii Onkologicznej, Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Adres do korespondencji: prof. dr hab. n. med. Janina Markowska

Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

ul. Szamarzewskiego 82/84, 60-569 Poznań; e-mail: jmarkmed@poczta.onet.pl

  • Operacje laparoskopowe i użycie robota da Vinci w leczeniu chirurgicznym raka endometrium
  • Omówienie skutków ubocznych różnych technik napromieniania
  • Neutropenia, niedokrwistość i małopłytkowość – powikłania hematologiczne chemioterapii. Jakie postępowanie wdrożyć u pacjentek z nowotworem?
  • Zastosowanie progestagenów w hormonoterapii

Według światowego rejestru epidemiologicznego GLOBOCAN rak endometrium (EC – endometrial cancer) jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych u kobiet. Stanowi on 4,4% wszystkich zachorowań na nowotwory złośliwe na świecie, podczas gdy w Polsce według Krajowego Rejestru Nowotworów odsetek ten jest wyższy i wynosi 7,6%1,2. Średni wiek zachorowania na EC w Europie to 63 lata. Tylko u niewielkiego odsetka chorych tego raka diagnozuje się przed 40 rokiem życia3.

W badaniach obserwacyjnych i epidemiologiczno-patologicznych wyodrębniono dwa typy EC różniące się przebiegiem klinicznym, sposobem leczenia, rokowaniem i przeżyciami:

  • typ I to rak endometrioidalny o powolnym przebiegu i dobrym rokowaniu
  • typ II to rzadziej występujący rak o histologii raka surowiczego, jasnokomórkowego i niezróżnicowanego, który charakteryzuje się agresywnym przebiegiem4.

Leczenie EC zależne jest od stopnia zaawansowania klinicznego nowotworu, typu histologicznego, stopnia zróżnicowania (G) i wielu innych czynników, w tym od chorób towarzyszących.

Wytyczne dotyczące sposobu leczenia EC zostały opracowane w 2014 roku w Mediolanie podczas spotkania ekspertów z trzech towarzystw medycznych: European Society for Medical Oncology (ESMO), European Society of Gynaecological Oncology (ESGO) i European Society for Radiotherapy & Oncology (ESTRO), i opublikowane jako rekomendacje. Terapia EC jest złożona i obejmuje: leczenie operacyjne, radioterapię, chemioterapię, hormonoterapię oraz leczenie celowane3. Każda z wymienionych procedur terapeutycznych wiąże się z pewnym odsetkiem objawów niepożądanych.

Leczenie operacyjne

Standardowa operacja w I stopniu zaawansowania klinicznego EC polega na wycięciu macicy z jajowodami i jajnikami wraz z usunięciem (lub nie) węzłów chłonnych w zależności od typu histologicznego i stopnia zróżnicowania (G) nowotworu oraz głębokości naciekania mięśnia macicy. W stopniu II zaleca się radykalne wycięcie macicy, limfadenektomię miedniczą i okołoaortalną. W zaawansowanych stopniach EC – jeśli pacjentka jest w dobrym stanie ogólnym – możliwa jest operacja paliatywna. Leczenie operacyjne nawrotu EC nie jest standardem, ale jest możliwe i zależy od lokalizacji, wielkości guza oraz technicznych możliwości jego usunięcia3.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Leczenie energią promienistą

Radioterapia to metoda adiuwantowa, która według zaleceń ESMO, ESTRO i ESGO jest stosowana w stopniu I EC endometrioidalnym (typ I) u [...]

Chemioterapia

Chemioterapia w postępowaniu w raku trzonu macicy stosowana jest nie tylko w leczeniu uzupełniającym łącznie z radioterapią, lecz także w przypadku [...]

Hormonoterapia

Hormonoterapia jest zazwyczaj postępowaniem paliatywnym u pacjentów z powolnym przebiegiem choroby i bez nasilonych dolegliwości. Odpowiedź na to leczenie wynosi 15-30%. [...]
Do góry