Przypadki laparoskopowe

Wkładka wewnątrzmaciczna w jamie otrzewnej

dr n. med. Jacek Doniec
lek. Paulina Rudzińska

Klinika Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej, Wojskowy Instytut Medyczny, Centralny Szpital Kliniczny MON w Warszawie

Adres do korespondencji:

dr n. med. Jacek Doniec

Klinika Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej,

Wojskowy Instytut Medyczny, Centralny Szpital Kliniczny MON

ul. Szaserów 128, 04-141 Warszawa

e-mail: doniec@post.pl

  • Przypadek pacjentki, u której doszło do uszkodzenia ściany macicy i przemieszczenia wkładki wewnątrzmacicznej (IUD) do jamy otrzewnej – opis laparoskopowego usunięcia IUD
  • Przyczyny i skutki migracji wkładki poza jamę macicy
  • Metody zabiegowe stosowane w celu usunięcia lub repozycji nieprawidłowo założonej bądź przemieszczonej IUD

Kobieta, 44 lata, została przyjęta do kliniki z powodu obecności wkładki wewnątrzmacicznej (IUD – intrauterine device) w jamie otrzewnej. W wywiadzie pacjentka podawała 2 porody siłami i drogami natury. Wkładkę antykoncepcyjną założono jej 5 lat wcześniej. Dwa tygodnie przed zgłoszeniem się do szpitala podjęto nieudaną próbę wyjęcia IUD. W kontrolnym badaniu ultrasonograficznym (USG) nie stwierdzono wkładki w jamie macicy. W przeglądowym badaniu radiologicznym (RTG) jamy brzusznej uwidoczniono IUD w rzucie macicy.

Po rozmowie z pacjentką i uzyskaniu od niej świadomej zgody na zabieg wykonano laparoskopię.

 

Opis zabiegu

Po wytworzeniu odmy otrzewnej i założeniu trokarów wprowadzono optykę oraz manipulatory. Dokonując ogólnego przeglądu jamy otrzewnej, nie uwidoczniono IUD na sieci ani pętlach jelit (ryc. 1) czy też w nadbrzuszu. Unikano zbędnego manipulowania narzędziami. Poproszono o ułożenie pacjentki w pozycji Trendelenburga (ryc. 2). Okolica promontorium oraz pętli esicy bez widocznej wkładki. Wytoczono pętlę esicy z zatoki Douglasa. W zatoce Douglasa stwierdzono niewielką ilość brunatnego płynu. Nie wykryto tam IUD (ryc. 3). Dokładnie oceniono okolicę dołków jajnikowych (ryc. 4), krezki jajnika i jajowodu oraz pozaotrzewnowo okolicę załamka przedniego. Ze względu na brak IUD w obrębie miednicy mniejszej w dalszej kolejności zdecydowano o zbadaniu krezki jelita i sieci większej. Podczas eksploracji krezki jelita uwidoczniono pasmowate zwłóknienia mogące imitować obecność wkładki (ryc. 5). Miejsca te są wybitnie niebezpieczne do głębszej penetracji. W czasie oglądania sieci większej po jej wewnętrznej stronie uwidoczniono głęboko zakotwiczoną IUD (ryc. 6). Wkładka była ściśle związana z siecią, wrośnięta w nią zarówno ramionami, jak i nitkami (ryc. 7). Atraumatyczne oddzielenie wkładki od otaczających ją tkanek było niemożliwe. Odcięto więc nitki wkładki (ryc. 8), a następnie po kolei je wyjęto (ryc. 9). Podobnie niełatwe było atraumatyczne wypreparowanie ramion IUD wrośniętych w sieć (ryc. 10). Wkładkę wypreparowano, nie uszkadzając naczyń krwionośnych sieci (ryc. 11). Podczas dokładnej inspekcji macicy zlokalizowano prawdopodobne miejsce laceracji ściany macicy, przez które IUD przedostała się do jamy otrzewnej (ryc. 12).

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Omówienie

Wkładka wewnątrzmaciczna jest jedną z najpopularniejszych oraz najskuteczniejszych odwracalnych metod antykoncepcji. Jej zastosowanie może się jednak wiązać z potencjalnymi powikłaniami, takimi [...]

Do góry