ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Zespół napięcia przedmiesiączkowego – problem z pogranicza psychiatrii i ginekologii
dr Andrzej Śliwerski
- Kryteria diagnostyczne zespołu napięcia przedmiesiączkowego i przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego
- Etiologia zaburzeń przedmiesiączkowych: rola hormonów płciowych, neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym oraz czynników o charakterze psychologicznym
- Zastosowanie leków psychotropowych, terapii hormonalnej i alternatywnych metod łagodzenia objawów w leczeniu zaburzeń przedmiesiączkowych
Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS – premenstrual syndrome) jest „grupą uciążliwych objawów natury fizycznej, behawioralnej i psychologicznej pojawiających się u pacjentek regularnie w fazie lutealnej cyklu miesiączkowego i ustępujących z chwilą pojawienia się miesiączki”1. Zespół ten budzi kontrowersje, gdyż mimo wielu lat prowadzenia badań nie mamy jasnego obrazu jego etiologii. PMS jest nietypową reakcją na naturalne zmiany hormonalne. Pacjentki z PMS nie różnią się od kobiet bez tego syndromu pod względem stężenia hormonów płciowych czy wielkości/szybkości zmian ich poziomów pomiędzy fazami cyklu2. Obserwuje się jednak różnice w zakresie zmiennych charakterystycznych dla zaburzeń depresyjnych.
PMS wywołuje wiele kontrowersji zarówno w świecie nauki, jak i w ogólnym odbiorze społecznym. Przez ponad 80 lat badań tego syndromu interpretacja wyników uzależniona była od poglądów politycznych, słabej metodologii oraz uproszczonych teorii3. Różnice w określaniu, jak wiele kobiet cierpi na ten zespół, zależą także od tego, jakie symptomy weźmiemy pod uwagę. Zdecydowana większość kobiet (nawet do 90%) w wieku reprodukcyjnym odczuwa przynajmniej jeden z objawów PMS, z których to dolegliwości fizyczne są najbardziej rozpowszechnione. Jeśli jednak uwzględni się uporczywość tych objawów i ich wpływ na codzienne funkcjonowanie, częstość występowania PMS szacuje się na 12,6-31% w populacji, a jego ostrą formę pod postacią przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego (PMDD – premenstrual dysphoric disorder) na 5-8%4.
Diagnoza
Zespół napięcia przedmiesiączkowego nie jest ujęty w żadnej z klasyfikacji zaburzeń psychicznych. W 4 wydaniu Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-4) uwzględniono jedynie PMDD w ramach zaburzeń depresyjnych nieokreślonych inaczej (kod: 311)5. W najnowszej klasyfikacji DSM-56 zaburzenie to otrzymało swój odrębny wpis. Aby rozpoznać PMDD, w ciągu większości faz lutealnych cyklu miesiączkowego powinno występować co najmniej 5 objawów z 11 wymienionych (tab. 1).
Wpisanie PMDD do amerykańskiej DSM-5 zakończyło długą dyskusję na temat jego symptomów. Niestety, nie można tego samego powiedzieć o kryteriach PMS. Badacze są bowiem zgodni tylko co do okresu występowania objawów, czasu ich wygaszenia/zmniejszeni...