Postępowanie ratunkowe w krwotokach śródoperacyjnych w ginekologii
dr hab. n. med. Filip A. Dąbrowski
- Krwotok śródoperacyjny w trakcie zabiegów ginekologicznych – jak go uniknąć lub w razie jego wystąpienia sprawnie zapanować nad sytuacją?
- Prawidłowa kontrola hemostazy – podstawowy element zabiegu chirurgicznego na każdym jego etapie
- Omówienie anatomicznych i chirurgicznych sposobów opanowania krwotoku śródoperacyjnego w miednicy mniejszej
Prawidłowa kontrola hemostazy jest podstawowym elementem zabiegu chirurgicznego na każdym jego etapie. Odpowiednia staranność w przygotowaniu pola operacyjnego pozwala uniknąć nagłego, niespodziewanego krwawienia, a w przypadku jego wystąpienia – sprawnie zapanować nad sytuacją. Dotyczy to zabiegów zarówno otwartych, jak i laparoskopowych. W piśmiennictwie trudno znaleźć wnikliwe analizy poświęcone postępowaniu ratunkowemu, w szczególności chirurgicznemu, w sytuacji krwotoku śródoperacyjnego w ginekologii; więcej analiz poświęcono krwotokom położniczym oraz osoczowym przyczynom zaburzeń krzepnięcia. W niniejszym artykule przedstawione zostaną anatomiczne i chirurgiczne sposoby opanowania krwotoku śródoperacyjnego w miednicy mniejszej.
Przygotowanie pacjentki i chirurga do zabiegu
Diagnostyka i uzupełnienie niedoborów
Krwotok śródoperacyjny, czyli sytuacja utraty powyżej 1000 ml krwi, mimo rozwoju techniki operacyjnej wciąż jest powikłaniem 1-2% histerektomii1. Zapobieganie nadmiernej utracie krwi w trakcie operacji rozpoczyna się dużo wcześniej przed przystąpieniem do samego zabiegu. Odpowiednie przygotowanie pacjentki, określenie wydolności jej osoczowych mechanizmów krzepnięcia i ich korekcja są równie ważne, jak prawidłowe przeprowadzenie operacji. W przypadku niedokrwistości czy małopłytkowości nawet krótkotrwała suplementacja żelaza, witamin B i K, steroidoterapia czy uzupełnienie rezerwy wapnia pozwalają uniknąć masywnego krwotoku i przetaczania preparatów krwiopochodnych2.
Okres oczekiwania na przyjęcie do szpitala najczęściej wystarcza, żeby wyrównać parametry biochemiczne pacjentki, dlatego przygotowanie do operacji powinno się rozpocząć podczas pierwszej wizyty w poradni, a nie po konsultacji anestezjologicznej b...
Diagnostyka obrazowa
Okres przedoperacyjny powinien być także poświęcony na pogłębienie diagnostyki obrazowej. W przypadku najczęstszych patologii w ginekologii, takich jak: mięśniaki, torbiele jajników czy rozrosty endometrium, większość z nas, ginekologów, opiera si...
W szczególności w przypadku dużych guzów TK i MR mają przewagę nad badaniem USG. Posiadanie wiedzy na temat ewentualnego konfliktu naczyniowego pozwala odpowiednio przygotować zespół operacyjny, narzędzia czy nawet zaplanować współpracę specjalis...
