Choroby nowotworowe występują w każdej populacji i charakteryzują się stosunkowo dużą śmiertelnością. Według Krajowego Rejestru Nowotworów stały się dominującą przyczyną śmierci kobiet młodych i w średnim wieku, powodując w połowie drugiej dekady XXI wieku 1/3 przedwczesnych zgonów w grupie wiekowej 20-44 lat¹. To właśnie kobiety w tym przedziale wiekowym stanowią największy odsetek użytkowniczek antykoncepcji hormonalnej, dlatego warto rozważyć kontekst onkologiczny przy podejmowaniu decyzji o wprowadzeniu antykoncepcji hormonalnej u pacjentek.

Hormonoterapia a rak piersi

Ze względu na możliwą obecność receptorów estrogenowych i progesteronowych u chorych na raka piersi najwięcej badań naukowych dotyczy wpływu hormonoterapii właśnie na ten rodzaj nowotworu. Pomimo wielu prób wyjaśnienia oddziaływania antykoncepcji hormonalnej na kancerogenezę raka piersi proces ten nie został w pełni poznany. Dotychczasowe badania dotyczące ryzyka rozwoju tego nowotworu dostarczały niespójnych danych – od zerowego wpływu do zwiększenia ryzyka wystąpienia choroby nowotworowej o 30-40%. Ograniczone informacje sugerują, że stosowanie antykoncepcji w młodym wieku może wiązać się z większym ryzykiem zachorowania na raka piersi niż późniejsze rozpoczęcie przyjmowania doustnych tabletek antykoncepcyjnych (OC – oral contraceptives). Według Mørch i wsp. ryzyko to rośnie w miarę czasu trwania hormonoterapii, ale bezwzględny wzrost jest bardzo mały – wynosi 13 zachorowań (95% przedział ufności [CI – confidence interval] 10 do 16) na 100 000 osobolat, co oznacza mniej więcej 1 dodatkowy rak piersi na każde 7690 kobiet stosujących antykoncepcję hormonalną przez rok^2,3.