Zalecenia CDC dotyczące przesiewowego wykrywania kiły

Celeste Krewson

Zastępczyni redaktora czasopisma „Contemporary OB/GYN”

Contemporary OB/GYN 2024;69(2):30-31

  • Znaczny wzrost liczby przypadków kiły w Stanach Zjednoczonych – analiza danych epidemiologicznych
  • Rodzaje badań serologicznych w kierunku kiły
  • Kiła wśród matek – częstość jej występowania i badania przesiewowe u ciężarnych

W niedawno opublikowanym raporcie amerykańskie Centers for Disease Control and Prevention (CDC) przedstawiło zalecenia dotyczące diagnostyki kiły1.

W 2021 roku w Stanach Zjednoczonych do CDC zgłoszono około 176 000 przypadków kiły, a na całym świecie odnotowano mniej więcej 6 mln zachorowań. Przyczyną kiły jest krętek blady (Treponema pallidum) – patogen przenoszony podczas kontaktów seksualnych. Pierwszym objawem zakażenia jest owrzodzenie nazywane zmianą pierwotną. Może się ono utrzymywać od 2 do 6 tygodni, zanim samoistnie zniknie, a po upływie 2-24 tygodni od wygojenia zmiany pierwotnej mogą się pojawić zmiany w przebiegu kiły wtórnej.

Kiła wtórna charakteryzuje się wysypką na tułowiu, dłoniach czy podeszwach stóp, a mniej więcej u 1/4 pacjentów występują plamy lub grudki na błonie śluzowej jamy ustnej bądź kłykciny płaskie (kiłowe grudki przerosłe [condylomata lata]) w obrębie narządów płciowych lub odbytnicy. W latach 2000-2020 stwierdzono wzrost liczby przypadków kiły o 2140%; jest on związany z nierównościami w dostępie do opieki zdrowotnej, zakażeniami ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV – human immunodeficiency virus) i stosowaniem narkotyków oraz ze zwiększeniem chorobowości i umieralności.

Na podstawie danych z recenzowanych czasopism naukowych CDC opracowało zalecenia dotyczące wykrywania kiły. Dane te zaczerpnięto z oficjalnych materiałów na temat testów diagnostycznych w kierunku kiły zatwierdzonych przez amerykańską Food and Drug Administration (FDA), a przeglądu piśmiennictwa dokonało Association of Public Health Laboratories.

Pierwsze badania serologiczne w kierunku kiły opracowano w XX wieku. Nomenklatura związana z tymi testami, w tym takie określenia, jak testy niekrętkowe (nieswoiste), testy krętkowe (swoiste) oraz nieswoiste przeciwciała, została wystandaryzowana przez World Health Organization (WHO) w 1954 roku. Według CDC te terminy wymagają uaktualnienia, aby odzwierciedlały nowe dane na temat immunologii T. pallidum.

Testy niekrętkowe są oparte na antygenach nieswoistych dla T. pallidum, które występują również w zdrowych tkankach. Ponieważ w badaniu z 2019 roku stwierdzono, że 89% z 526 540 dodatnich wyników testów nieswoistych było związanych z kiłą – a więc...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Wzrost zachorowań na kiłę wśród matek według danych CDC

Do góry