Drodzy Państwo,
Drogie Koleżanki i Koledzy!

Przedstawiamy Państwu lipcowy, wakacyjny numer Kardiologii po Dyplomie. Skończyły się emocje wokół Euro 2012, rozpoczął się sezon urlopowy. Warto w tym czasie przeczytać urozmaicony tematycznie nowy numer pisma.
Numer lipcowy otwiera artykuł dr. Miłosza Marony i dr. Cezarego Kępki z Instytutu Kardiologii w Warszawie poświęcony diagnostyce w stabilnej chorobie wieńcowej. Który pacjent z rozpoznaną chorobą wieńcową powinien mieć wykonaną koronarografię? Czym się kierować, aby zmniejszyć odsetek ujemnych koronarografii i zmniejszyć koszty diagnostyki? Czy należy uzyskać dowody na niedokrwienie mięśnia w czasie testu czynnościowego? A może zastosować małoinwazyjne metody diagnostyczne? W artykule znajdą Państwo aktualne rekomendacje do wykonywania angiografii tętnic wieńcowych metodą wielorzędowej tomografii komputerowej.
Artykuł przygotowany przez prof. Jadwigę Nessler z CM UJ z Krakowa jest syntetycznym podsumowaniem zmian w nowych rekomendacjach ESC diagnostyki i leczenia niewydolności serca. Nowe miejsce antagonistów mineralokortykosteroidów oraz blokerów kanału If w terapii, szersze wskazania do elektroterapii oraz rola urządzeń wspomagających serce to tylko niektóre tematy ciekawie napisanego tekstu.
Nie muszę, jak sądzę, nikogo z Państwa zachęcać do przeczytania artykułu o leczeniu arytmii metodą ablacji, napisanego przez prof. Marię Trusz-Gluzę z Katowic, autorytet w dziedzinie arytmologii. Z artykułu dowiemy się o aktualnych zastosowaniach ablacji w leczeniu różnych typów arytmii oraz o wynikach leczenia w połączeniu z ryzykiem wystąpienia powikłań. Dowiemy się, czy ablację należy stosować w leczeniu każdej postaci arytmii serca.
Płyn w worku osierdziowym jest częstym problemem diagnostycznym. Dzięki metodzie echokardiograficznej rozpoznawanie płynu w osierdziu jest łatwe. Trudniejsze jest ustalanie jego etiologii. Opracowanie prof. Marii Olszowskiej z CM UJ z Krakowa przynosi usystematyzowane wskazówki diagnostyczne. Jak oceniać ilość płynu w osierdziu? Kiedy wykonać nakłucie osierdzia? Jak interpretować wynik badania płynu? Jakie jest miejsce różnych technik obrazowych w diagnostyce? O tym dowiemy się z artykułu.
Trombofilie, czyli stany nadkrzepliwości, to niezwykle ważne zagadnienia dla kardiologa i kardiochirurga, ponieważ występują u około 10% ogólnej populacji. Każdy z nas na pewno spotkał się w praktyce klinicznej z przypadkiem niewyjaśnionej przyczyny zakrzepicy żylnej lub wystąpienia zatoru tętnicy płucnej u młodej osoby bez czynników sprzyjających takim incydentom. Przyczynami mogą być uwarunkowane genetycznie lub nabyte defekty w układzie krzepnięcia albo obecność czynników wpływających na czynność układu krzepnięcia. Interesujący artykuł prof. Anetty Undas z CM UJ z Krakowa zawiera m.in. klasyfikację i metody rozpoznawania trombofilii oraz zasady postępowania w prewencji powikłań zakrzepowo-zatorowych. Bardzo ważne są informacje o zasadach i ryzyku rozpoczynania leczenia przeciwkrzepliwego antagonistami witaminy K u osób z niedoborem białka C i S.
Polecam również artykuł w dziale Kardiologia interdyscyplinarna opracowany przez zespół z Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie o problemach kardiologicznych u chorych z toczniem rumieniowatym układowym. To zawsze pacjenci zwiększonego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych.
Prof. Mirosław Kowalski prezentuje w Echoporadzie przypadek objawowego chorego już po dwóch operacjach kardiochirurgicznych. Czy zaproponować kolejną?
Doniesienia z ostatniego miesiąca informują o kardiotoksycznym działaniu azytromycyny, o tym, że co czwarty chory po wszczepieniu zastawki aortalnej CoreValve wymaga wszczepienia układu stymulującego oraz donoszą, że wzrost stężenia troponiny T w ostrym udarze niedokrwiennym jest niekorzystnym czynnikiem rokowniczym.
Życzę ciekawej lektury i dobrego wypoczynku wakacyjnego.