W bieżącym numerze przedstawiamy niezwykle interesujący przypadek przecewnikowego wszczepienia sztucznej zastawki aortalnej (transcatheter aortic valve implantation, TAVI). Metoda ta stosowana jest z powodzeniem u chorych zdyskwalifikowanych – z uwagi na zbyt duże ryzyko okołooperacyjne – z klasycznej operacji kardiochirurgicznej i od prawie 3 lat wykonywana także w niektórych ośrodkach w Polsce.
W prezentowanym artykule znajdziecie Państwo opis zabiegu, jaki wykonaliśmy u chorej z dwupłatkową wadą zastawki aortalnej, którą do niedawna jeszcze uważano za przeciwwskazanie do TAVI. Obawy o dobry końcowy wynik zabiegu w tej grupie pacjentów wynikają m.in. z niekorzystnej morfologii zmian na zastawce i asymetrycznej, wysokiej koaptacji płatków, co powoduje, że spodziewany efekt przezskórnej implantacji jest trudny do przewidzenia. Zwiększające się doświadczenie operatorów i stały rozwój technologiczny ułatwiają wprawdzie pokonywanie kolejnych barier, ale trzeba podkreślić, że nie wiemy obecnie, jaka powinna być optymalna technika zabiegu u tych chorych. W celu jej ustalenia potrzebne są dalsze badania na znacznie większej grupie pacjentów, którzy zostaną poddani długookresowej obserwacji.
Życzę przyjemnej lektury

Janusz Kochman