Szanowne Koleżanki, Szanowni Koledzy!

Większość badań klinicznych dotyczących efektywności rehabilitacji w niewydolności serca ocenia zmiany szczytowego pochłaniania tlenu po względnie krótkich seriach treningu. Niewiele badań ocenia odległy wpływ rehabilitacji, a niestety wielu chorych po ukończeniu sesji treningowych prowadzonych w szpitalu lub ambulatoryjnie nie podtrzymuje zwiększonej aktywności fizycznej.
W tym numerze Kardiologii po Dyplomie proponujemy Państwu komentarz do badania Beckersa i wsp., którego wyniki opublikowano w European Journal of Cardiovascular Prevention and Rehabilitation. W badaniu udowodniono, że chorzy trenujący długoterminowo zgodnie ze swoimi preferencjami osiągali najlepsze parametry wydolności fizycznej. Tak dobrych wyników nie uzyskano w grupie chorych trenujących ambulatoryjnie pod nadzorem rehabilitantów. Wyniki te mogą być kluczem do odpowiedzi na pytanie, dlaczego w wielu badaniach rehabilitacja nie spowodowała zmniejszenia ryzyka śmiertelności.

Sebastian Szmit