Szanowni Państwo, Koleżanki i Koledzy!

Jestem przekonany, że każdy z nas spotkał się niejednokrotnie z przypadkiem chorego z wadą serca, w którym wyniki diagnostyki nieinwazyjnej wady nie korelowały z objawami. Zdarza się bowiem, że mimo krytycznie ciasnego zwężenia zastawki lub jej ciężkiej niedomykalności chory ma niewiele symptomów choroby. Przypadki takie stanowią ważny problem, ponieważ aktualne standardy postępowania z chorymi z wadą zastawkową serca uwzględniają także wskazania do leczenia operacyjnego określonych chorych bez objawów. Standardy europejskie oraz amerykańskie zalecają u większości takich osób wykonanie testu czynnościowego elektrokardiograficznego lub echokardiograficznego.

Praktyka kardiologiczna dostarcza nam także innych zagadnień diagnostycznych, np. kiedy u chorego ze znacznym ograniczeniem wydolności fizycznej z towarzyszącymi objawami oceniany stopień zaawansowania wady jest niewielki lub umiarkowany. Jak postępować w sytuacjach upośledzonej hemodynamiki lewej komory, która jest przyczyną zaniżonych parametrów zwężenia lub niedomykalności zastawki?

Obciążeniowe próby czynnościowe, stosowane zgodnie z wytycznymi i z uwzględnieniem przeciwwskazań, są bezpiecznym i wartościowym elementem diagnostyki wad serca, przydatnym w kwalifikacji chorych do leczenia zabiegowego.

Zapraszam do przeczytania artykułu dr. hab. Andrzeja Gackowskiego z Krakowa, doświadczonego kardiologa i echokardiografisty, który przedstawia miejsce prób czynnościowych w obecnej praktyce klinicznej w zastawkowych wadach serca.

Zbigniew Gąsior