Edoksaban vs warfaryna w niezastawkowym migotaniu przedsionków – wynik badania ENGAGE AF-TIMI 48

Wytyczne postępowania w niezastawkowym migotaniu przedsionków (atrial fibrillation, AF) wskazują na preferencję w wyborze nowych doustnych antykoagulantów nad warfaryną u większości chorych z AF. Dotychczasowa rejestracja w AF w Europie obejmuje 3 nowe antykoagulanty: apiksaban, dabigatran i rywaroksaban.

Na łamach New England Journal of Medicine przedstawiono wyniki randomizowanego badania z podwójnie ślepą próbą – ENGAGE AF-TIMI 48 (Effective Anticoagulation with Factor Xa Next Generation in Atrial Fibrillation-Thrombolysis in Myocardial Infarction 48), oceniającego skuteczność i bezpieczeństwo nowego doustnego odwracalnego inhibitora czynnika Xa – edoksabanu w porównaniu z warfaryną u 21 105 chorych z niezastawkowym AF. Do badania włączono dorosłych z umiarkowanym lub wysokim ryzykiem udaru mózgu ocenianym na co najmniej 2 punkty w skali CHADS₂. Kryteria wykluczające stanowiły: AF o odwracalnej przyczynie, eGFR <30 ml/min, wysokie ryzyko krwawienia, stosowanie podwójnej terapii przeciwpłytkowej, umiarkowana do ciężkiej stenoza mitralna, ostry zespół wieńcowy lub rewaskularyzacja wieńcowa lub udar mózgu do 30 dni przed randomizacją. Chorzy zostali losowo przydzieleni w stosunku 1:1:1 do grupy, w której stosowano warfarynę z docelowym INR 2-3 (n=7036), grupy, której podawano edoksaban w dawce 60 mg raz na dobę (n=7035) oraz grupy przyjmującej edoksaban w dawce 30 mg raz na dobę (n=7034). Podczas randomizacji w obu grupach edoksabanu dawkę leku zmniejszono o 50% w przypadku występowania przynajmniej jednego z następujących czynników: eGFR <50 ml/min, masa ciała <60 kg lub stosowanie silnych inhibitorów glikoproteiny P (werapamil, chinidyna, dronedaron). W obu grupach edoksabanu dawkę zredukowano u 25,4% chorych. Wyjściowa charakterystyka kliniczna i demograficzna wszystkich badanych grup była porównywalna. Średni wiek uczestników wynosił 72 lata, punktacja w skali CHADS₂ – 2,8, a czas pozostawania w zakresie terapeutycznego INR w grupie warfaryny wynosił 68,4%. Mediana czasu obserwacji wynosiła 2,8 lat. Roczna częstość występowania pierwszorzędowego punktu końcowego (udar mózgu lub zatorowość obwodowa) wynosiła 1,50% w grupie warfaryny, 1,18% w grupie wysokiej dawki edoksabanu (iloraz zagrożeń [HR] 0,79, 97,5% PU 0,63-0,99, p <0,001 w analizie typu non-inferiority) i 1,61% w grupie niższej dawki edoksabanu (HR 1,07, 97,5% PU 0,87-1,31, p=0,005 w analizie typu non-inferiority). Roczne ryzyko dużych powikłań krwotocznych było większe w grupie warfaryny (3,43%) niż w obu grupach edoksabanu (2,75% dla wyższej dawki edoksabanu [HR 0,80, 95% PU 0,71-0,91, p <0,001] i 1,61% dla niższej dawki edoksabanu [HR 0,47, 95% PU 0,41-0,55, p <0,001]). Roczna częstość zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych wynosiła 3,17% w grupie warfaryny i była istotnie mniejsza w grupie wysokiej dawki edoksabanu (2,74%, HR 0,86, 95% PU 0,77-0,97, p=0,01) i w grupie niższej dawki edoksabanu (2,71%, HR 0,85, 95% PU 0,76-0,96, p=0,008).