Szanowni Państwo, drodzy Czytelnicy!

Migotanie przedsionków (AF) jest obecnie jednym z największych problemów i wyzwań współczesnej kardiologii. Szacuje się, że występuje u około 1,5-2% populacji ogólnej. Jest to arytmia, z którą spotykamy się praktycznie codziennie. Zazwyczaj występuje u chorych z organiczną chorobą serca, jednak nie tak rzadko obserwujemy ją również u osób z tzw. zdrowym sercem, bez choroby wieńcowej, wady zastawkowej czy pierwotnej kardiomiopatii.

Zalecenia Grupy Roboczej Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) dotyczące postępowania u chorych z migotaniem przedsionków jednoznacznie określają, że u każdego pacjenta z podejrzeniem AF należy podjąć próbę elektrokardiograficznego udokumentowania arytmii, ponieważ zapis taki stanowi podstawę rozpoznania AF (klasa zaleceń I, poziom dowodów B). U części pacjentów pomocne mogą być różne formy przedłużonej rejestracji EKG (metodą Holtera czy telemetryczną).

W tym odcinku chcemy przedstawić Państwu dwoje naszych pacjentów, u których te właśnie badania w sposób jednoznaczny nie tylko udokumentowały AF, ale również wskazały na potencjalny mechanizm wyzwalający arytmię.