Doniesienia ostatniego miesiąca

Redaktorzy działu: lek. Marta Załęska-Kocięcka, Klinika Intensywnej Terapii Kardiologicznej, Instytut Kardiologii, Warszawa
lek. Piotr Góral, Klinika Intensywnej Terapii Kardiologicznej, Instytut Kardiologii, Warszawa

Doniesienia

Kardiologia po Dyplomie 2014; 13 (10): 59-64

ARNI skuteczniejsze od ACE-I w niewydolności serca – wyniki badania PARADIGM-HF

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE-I) stanowią podstawę leczenia niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową (heart failure with reduced ejection fraction, HFREF). Antagoniści receptora angiotensyny (angiotensin receptor blockers, ARB) są alternatywą u chorych nietolerujących ACE-I.

Na łamach New England Journal of Medicine przedstawiono wyniki randomizowanego, podwójnie zaślepionego badania PARADIGM-HF (Prospective Comparison of ARNI [angiotensin receptor neprilysin inhibitor] with ACE-I [angiotensin converting enzyme inhibitor] to Determine Impact on Global Mortality and Morbidity in Heart Failure Trial) oceniającego wpływ stosowania nowego leku LCZ696 w porównaniu z enalaprylem u chorych z HFREF. LCZ696 jest lekiem złożonym z ARB walsartanu oraz inhibitora neprylizyny sakubitrylu (AHU377) i należy do nowej grupy określanej akronimem ARNI (angiotensin receptor neprilysin inhibitor). Neprylizyna jest endopeptydazą odpowiedzialną za rozkład licznych endogennych wazoaktywnych peptydów (m.in. peptydów natriuretycznych, bradykininy, adrenomedulliny). Zahamowanie neprylizyny przez ARNI zwiększa stężenie powyższych peptydów, co przeciwdziała retencji sodu, wazokonstrykcji i niekorzystnemu remodelingowi.

Do badania włączono optymalnie leczonych dorosłych chorych z objawową przewlekłą HFREF (ok. 70% w II i 24% w III klasie czynnościowej według klasyfikacji NYHA). Średni wiek uczestników badania wynosił 64±11 lat, średnia wartość LVEF wynosiła 29±6%, a średnie skurczowe ciśnienia tętniczego w chwili randomizacji – 122±15 mm Hg. Kryteriami wykluczającymi z udziału w badaniu były: objawowa hipotensja, skurczowe ciśnienie tętnicze <100 mm Hg podczas oceny przesiewowej lub poniżej 95 mm Hg w chwili randomizacji oraz szacowana filtracja kłębuszkowa <30 ml/min i stężenie potasu w surowicy >5,2 mmol/l podczas oceny przesiewowej lub >5,4 mmol/l w chwili randomizacji. Wyjściowa charakterystyka kliniczna i demograficzna nie różniła się między badanymi grupami. Chorych losowo przydzielono do grupy enalaprylu stosowanego w dawce 2 × 10 mg (n=4212) lub LCZ696 w dawce 2 × 200 mg (n=4187). Dawka 200 mg LCZ696 jest równoważna 160 mg walsartanu. W trakcie badania 17,8% chorych w grupie LCZ696 i 19,8% chorych w grupie enalaprylu przerwało stosowane leczenie. Badanie zostało przerwane po okresie obserwacji, którego mediana wynosiła 27 miesięcy ze względu na istotną poprawę rokowania w grupie LCZ696. Pierwszorzędowy złożony punkt końcowy (zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych lub hospitalizacja z powodu zaostrzenia niewydolności serca) wystąpił u 21,8% chorych w grupie LCZ696 i u 26,5% chorych w grupie enalaprylu (iloraz zagrożeń [HR] 0,80, 95% przedział ufności [PU] 0,73-0,87, p <0,001). W grupie LCZ696 w porównaniu z grupą enalaprylu obserwowano również istotną 20% względną redukcję ocenianych osobno zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych i hospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca (p <0,001 dla obu porównań) oraz istotną 16% redukcję względną śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny (p <0,001). Objawową hipotensję częściej obserwowano w grupie LCZ696 (14%) niż w grupie enalaprylu (9,2%, <0,001), natomiast wzrost stężenia kreatyniny >2,5 mg/dl występował z większą częstością w grupie enalaprylu (4,5 vs 3,3% dla LCZ696, p=0,007).

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

ARNI skuteczniejsze od ACE-I w niewydolności serca – wyniki badania PARADIGM-HF

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE-I) stanowią podstawę leczenia niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową (heart failure with reduced ejection fraction, HFREF). Antagoniści [...]

Czas od wystąpienia napadu AF do kardiowersji a ryzyko udaru mózgu

U chorych z napadem migotania przedsionków (AF) trwającym >48 godzin lub o nieznanym czasie trwania zaleca się terapeutyczną antykoagulację co najmniej 3 tygodnie [...]

Czy należy wymieniać rozładowane ICD u chorych, u których pierwsze urządzenie nigdy nie zastosowało adekwatnej terapii?

Dane pochodzące z rejestrów dowodzą, że jedynie co 4 chory, u którego implantowano pierwszy kardiowerter-defibrylator (implantable cardioverter-defibrillator, ICD) w prewencji pierwotnej nagłego [...]

Ewolucja frakcji wyrzutowej po zawale mięśnia sercowego

U chorych z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) <35% i objawową niewydolnością serca w II i III klasie czynnościowej według klasyfikacji [...]

Angioplastyka wieńcowa pod kontrolą FFR poprawia rokowanie w stabilnej chorobie wieńcowej

Interwencje wieńcowe w stabilnej chorobie stanowią przedmiot dyskusji, ponieważ brakuje dowodów potwierdzających poprawę rokowania w porównaniu z leczeniem zachowawczym. W dotychczasowych [...]

Kolchicyna nieskuteczna w leczeniu przewlekłego pooperacyjnego wysięku osierdziowego

W trakcie kongresu Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego ogłoszono wyniki dwóch interesujących prac dotyczących osierdziowych powikłań leczenia kardiochirurgicznego. Jednym z badań była próba [...]

Kwas acetylosalicylowy w profilaktyce nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej

Leczenie przeciwkrzepliwe u chorych po przebytym idiopatycznym epizodzie choroby zakrzepowo-zatorowej prowadzone jest przez określony czas. Zakończenie leczenia przeciwkrzepliwego wiąże się ze [...]

Truchtem po zdrowie

Bieganie jest popularną formą aktywności fizycznej. Autorzy pracy opublikowanej na łamach Journal of American College of Cardiology przedstawili wyniki pracy oceniającej [...]

Iwabradyna w stabilnej chorobie wieńcowej nie przynosi korzyści w postaci poprawy rokowania

Podwyższona częstość rytmu serca jest dobrze znanym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego zarówno w populacji ogólnej, jak i u pacjentów z chorobami układu [...]

Rywaroksaban vs VKA w kardiowersji migotania przedsionków – wyniki badania X-VeRT

Wytyczne postępowania w migotaniu przedsionków (AF) zalecają, by w przypadku napadu AF trwającego >48 godzin lub o nieznanym czasie trwania prowadzić antykoagulację [...]
Do góry