Doniesienia ostatniego miesiąca

Redaktorzy działu: lek. Marta Załęska-Kocięcka lek. Piotr Góral Klinika Intensywnej Terapii Kardiologicznej, Instytut Kardiologii, Warszawa

Doniesienia

Kardiologia po Dyplomie 2014; 13 (11-12): 74-77

Ryzyko defibrylacji podczas uciskania klatki piersiowej

Europejskie wytyczne resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) w celu poprawy rokowania chorych z nagłym zatrzymaniem krążenia (NZK) zalecają minimalizację czasu bez uciśnięć klatki piersiowej. Kluczowe znaczenie w rokowaniu chorych odgrywa zarówno czas od wystąpienia NZK do defibrylacji, jak i długość przerw w uciskaniu klatki piersiowej. Standardowo, bezpośrednio przed defibrylacją ratownik powinien szybko upewnić się, czy nikt nie dotyka chorego, ponieważ szacuje się, że nawet energia o wartości >1 J może wywołać migotanie komór. Lemkin i wsp. przeprowadzili opublikowane w Resuscitation badanie oceniające bezpieczeństwo defibrylacji bez przerywania uciskania klatki piersiowej (hands-on defibrillation, HOD).

Badanie przeprowadzono na zwłokach 6 dorosłych w krótkim czasie od zgonu. Protokół badania został zatwierdzony przez Komisję Etyczną University of Maryland School of Medicine. W licznych punktach pomiarowych na klatce piersiowej i kończynach ciał (odpowiadających możliwym miejscom kontaktu ratownika z chorym) przyłączono elektrody pomiarowe. Następnie na zwłokach przeprowadzano zgodnie z obowiązującym standardami defibrylację 360 J defibrylatorem Lifepack 20 (Physio-Control). Narażenie ratownika w zależności od punktu kontaktu z ciałem ratowanego zostało oszacowane na 200 do 827 V. Adekwatnie zmierzona dawka energii otrzymana przez ratownika (rescuer-received dose, RRD) wynosiła od 1 do 8 J.

Defibrylacja podczas uciskania klatki piersiowej naraża ratownika na otrzymanie dawki energii do 8 J. W celu poprawy rokowania chorych z NZK należy minimalizować czas bez uciskania klatki piersiowej, zachowując jednak kilkusekundową przerwę w uciskaniu w celu przeprowadzenia bezpiecznej defibrylacji.

Resuscitation 2014; 85(10): 1330-1336

Wpływ spironolaktonu na krótkoterminowe rokowanie chorych z ostrą niewydolnością serca

Ryzyko zgonu lub ponownej hospitalizacji u pacjentów z ostrą niewydolnością serca sięga 30% w ciągu 90 dni od ostrego epizodu. Autorzy wieloośrodkowego prospektywnego randomizowanego badania o akronimie COACH (Co-ordinating Study Evaluating Outcomes of Advising and Counseling in Heart Failure) przedstawili wyniki podbadania, w ramach którego oceniano wpływ terapii spironolaktonem na ryzyko zgonu i ponownej hospitalizacji. Drugorzędowym celem podbadania była ocena związku między leczeniem spironolaktonem a zdarzeniami w kontekście analizy biomarkerów. Wśród biomarkerów oceniano N-końcowy fragmentu propeptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP), galektynę 3 (Gal-3) oraz ST-2, których stężenie oceniano przy przyjęciu, po ustabilizowaniu stanu chorego oraz przed wypisem.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Wpływ spironolaktonu na krótkoterminowe rokowanie chorych z ostrą niewydolnością serca

Ryzyko zgonu lub ponownej hospitalizacji u pacjentów z ostrą niewydolnością serca sięga 30% w ciągu 90 dni od ostrego epizodu. Autorzy wieloośrodkowego [...]

Krwawienia u pacjentów ze stabilną chorobą niedokrwienną serca

Autorzy pracy opublikowanej w Journal of the American College of Cardiology przedstawili interesujące wyniki pracy oceniającej występowanie, czynniki ryzyka oraz następstwa [...]

Andeksanet alfa – antidotum przeciw inhibitorom czynnika Xa

Bezpośrednie doustne inhibitory czynnika Xa (np. apiksaban i rywaroksaban) są coraz powszechniej stosowaną grupą leków. Obawy przed stosowaniem powyższych leków związane są [...]

Czy iwabradyna zwiększa ryzyko wystąpienia migotania przedsionków?

Iwabradyna, wybiórczy bloker kanału If w komórkach węzła zatokowego jest dołączana do standardowej terapii niewydolności serca u chorych z rytmem zatokowym [...]

Kwasy omega-3 a nawroty migotania przedsionków

Chorzy z migotaniem przedsionków (AF), których kwalifikuje się do strategii kontroli rytmu serca często poddawani są kardiowersji oraz terapii lekami antyarytmicznymi [...]

Amiodaron vs sotalol w migotaniu przedsionków współistniejącym z chorobą niedokrwienną serca

Na łamach American Journal of Cardiology opublikowano pracę porównującą wyniki leczenia sotalolem i amiodaronem u chorych z migotaniem przedsionków i współistniejącą [...]

Działania niepożądane u biernych palaczy e-papierosów

Podczas październikowego zjazdu Amerykańskiej Akademii Pediatrii (American Academy of Pediatrics, AAP) National Conference and Exhibition 2014 przedstawiono wyniki pracy dotyczącej działań niepożądanych [...]

Wpływ stylu życia na zmniejszenie ryzyka udaru mózgu u kobiet

Udar mózgu jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonu i długotrwałej niepełnosprawności. W związku z ciężkimi i często nieodwracalnymi powikłaniami udaru kluczowe [...]

Efekt fenoldopamu w leczeniu ostrego uszkodzenia nerek w przebiegu leczenia kardiochirurgicznego

Dotychczas nie zidentyfikowano substancji skutecznej w terapii ostrego uszkodzenia nerek (acute kidney injury, AKI) w przebiegu operacji kardiochirurgicznych.
Do góry