Kardioseksuologia zyskuje coraz większą popularność wśród lekarzy. Kolejne badania naukowe dostarczają dowodów na to, że patologie układu krążenia i zaburzenia funkcji seksualnych mają wspólny mianownik. Związek pomiędzy tego typu zaburzeniami a chorobami układu krążenia oraz ich leczeniem jest dobrze udokumentowany w przypadku mężczyzn, natomiast w przypadku kobiet – wciąż dyskusyjny.

Wprowadzenie

Kardioseksuologia to interdyscyplinarna dziedzina medycyny, budząca coraz większe zainteresowanie lekarzy różnych specjalizacji. Najprościej mówiąc, kardioseksuologia zajmuje się badaniem związku pomiędzy chorobami układu krążenia i stosowaniem leków kardiologicznych a jakością życia seksualnego pacjentów. Dostarcza również wiedzy na temat zagrożenia, jakie może stanowić aktywność seksualna dla chorych obciążonych kardiologicznie.

Aktywność seksualna to istotna składowa wpływająca na jakość życia wielu pacjentów. Jednocześnie choroby układu krążenia są najczęstszą przyczyną przedwczesnych zgonów w skali świata. W ostatnich latach kolejne badania naukowe dostarczają dowodów na to, że patologie układu krążenia i zaburzenia funkcji seksualnych mają wspólny mianownik. Najwięcej badań poświęcono zaburzeniom erekcji (ED – erection dysfunction) u mężczyzn, znacznie mniej wiadomo o związku między chorobami układu krążenia a jakością życia seksualnego kobiet. Warto jednak pamiętać, że zaburzenia funkcji seksualnych u jednego z partnerów niemal zawsze skutkują pogorszeniem jakości relacji w związku, nie tylko w sferze seksualnej. W niniejszym artykule przedstawiono zarys problemów, jakimi zajmuje się kardioseksuologia.

Zaburzenia erekcji – objaw czy powikłanie?

Rozważania dotyczące powiązań między ED, czyli niemożnością uzyskania i utrzymania wzwodu w stopniu, który pozwalałby na odbycie satysfakcjonującego stosunku, a chorobami układu krążenia wpisują się w klasyczny schemat: co było pierwsze – kura czy jajko? Mechanizm wzwodu jest złożony, zależny m.in. od aktywności kory mózgowej oraz układu przywspółczulnego rdzenia kręgowego, impulsacji włókien nieadrenergicznych i niecholinergicznych (NANC – non-adrenergic, non-cholinergic), napięcia mięśni gładkich ciał jamistych prącia i miejscowej modyfikacji przepływu krwi. Ostatecznie jednak kluczowym dla efektywnego wzwodu neurotransmiterem jest tlenek azotu.¹ Ten sam, którego brak świadczy o dysfunkcji komórek śródbłonka i stanowi jeden z podstawowych patomechanizmów chorób układu krążenia.

Badania z ostatnich lat potwierdzają ten związek. Wyniki Cologne Male Survey, w którym oceniano częstość występowania ED u blisko 4,5 tys. pacjentów, wskazują na trzy główne czynniki ryzyka tej dysfunkcji.2 Podstawowy to naturalnie wiek – wykazano...