W pracy przedstawiono wskazania do koronarografii oraz obrazowania tętnic wieńcowych za pomocą wielorzędowej tomografii komputerowej (angio-TK tętnic wieńcowych). Zwrócono uwagę, którzy pacjenci odnoszą korzyść z powyższych badań, a u których ich kliniczna przydatność jest ograniczona.

Jeżeli u pacjenta po koronarografii nie stwierdza się hemodynamicznie istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych, oznacza to, że badanie było niepotrzebne. W takim przypadku lepszą decyzją w celu wykluczenia choroby wieńcowej byłaby tomografia komputerowa. Jeżeli po badaniu tomograficznym pacjent kierowany jest do koronarografii, lecz nie uwidacznia ona zwężeń wymagających rewaskularyzacji, to oznacza, że kwalifikacja do angio-TK tętnic wieńcowych była błędna. W takim przypadku pacjent niepotrzebnie zostaje narażony na dwukrotne napromieniowanie i podanie środka kontrastowego. Ostatecznym efektem koronarografii konwencjonalnej jest bowiem wykonanie interwencji wieńcowej najczęściej z implantacją stentu lub zakwalifikowanie pacjenta do rewaskularyzacji chirurgicznej. Rolą tomografii jest natomiast wykluczenie choroby wieńcowej u osób z małym lub pośrednim ryzykiem jej wystąpienia. Aby uniknąć powyższych błędów, zaleca się uważne przeczytanie poniższego artykułu, w którym przedstawiono potencjalne korzyści i ograniczenia obu metod diagnostycznych.

Koronarografia

Koronarografia jest badaniem radiologicznym polegającym na selektywnym podaniu środka kontrastowego do tętnic lub pomostów wieńcowych w celu poznania ich anatomii i wykrycia ewentualnych zmian miażdżycowych. Badanie w razie potrzeby może być uzupełnione o pomiar cząstkowej rezerwy przepływu wieńcowego (FFR – fractional flow reserve). Określamy tą metodą istotność czynnościową zwężenia. Głównym wskazaniem do koronarografii jest określenie rozległości, umiejscowienia i nasilenia zmian miażdżycowych w celu wyboru najlepszej metody leczenia: postępowania zachowawczego, wykonania przezskórnej interwencji wieńcowej lub kwalifikacji do pomostowania aortalno-wieńcowego. Przy wszystkich zaletach koronarografii trzeba pamiętać, że jest to badanie inwazyjne niosące pewne ryzyko powikłań. Ich częstość jest wprawdzie niewielka i zależy wyraźnie od wieku chorego, jego stanu ogólnego, trybu kwalifikacji (zabieg pilny czy planowy) oraz powodu, dla którego wykonywana jest koronarografia (stabilna choroba wieńcowa, ostry zespół wieńcowy, wstrząs kardiogenny). Wśród powikłań wymienia się zgon, zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu (0,1-0,2%) oraz krwawienia wymagające przetoczenia krwi (0,5-2%).^1-3 Miejscowe powikłania naczyniowe obserwuje się u 2-4% badanych. Biorąc powyższe pod uwagę, skierowanie pacjenta do koronarografii musi się opierać na analizie potencjalnych korzyści z uzyskanych informacji i ryzyka samego badania.