BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Zaburzenia rytmu i przewodzenia
Telemonitorowanie wszczepialnych urządzeń do elektroterapii serca – wciąż przyszłość czy już teraźniejszość?
lek. Agnieszka Fil
dr n. med. Artur Oręziak
dr hab. n. med. Maciej Sterliński, prof. nadzw.
Telemonitorowanie wszczepialnych urządzeń do elektroterapii serca jest metodą o udowodnionym wpływie na poprawę rokowania chorych z kardiowerterem-defibrylatorem i stymulatorem serca. Na świecie staje się ono elementem standardowej opieki oferowanej pacjentowi, natomiast w Polsce wciąż stanowi rozwiązanie niestandardowe. Niezależnie od tego liczba pacjentów pozostających pod zdalnym nadzorem krajowych ośrodków elektroterapii przekracza kilka tysięcy, a uzyskane wyniki jednoznacznie wskazują na korzyści kliniczne i ekonomiczne z prowadzonego postępowania.
Wprowadzenie
Wraz z rozwojem technologicznym wszczepialnych urządzeń do elektroterapii serca (CIED – cardiac implantable electronic devices), takich jak stymulatory serca, wszczepialne kardiowertery-defibrylatory (ICD – implantable cardioverter-defibrillator) oraz urządzenia do terapii resynchronizującej (CRT – cardiac resynchronization therapy) pojawiły się nowe możliwości ich kontroli, w tym także kontroli zdalnej.
Ponad 15 lat temu wprowadzono do praktyki klinicznej możliwość zdalnego przesyłu danych rejestrowanych przez CIED. „Wszczepialny defibrylator powinien przede wszystkim błyskawicznie i skutecznie zadziałać w przypadku migotania komór. Ale również chciałbym dzięki urządzeniu wiedzieć od razu, czy chory ma np. napad migotania przedsionków!” – to zdanie, wypowiedziane przed prawie 10 laty przez jednego z naszych Kolegów podczas dyskusji panelowej na dorocznej konferencji Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, brzmiało wówczas nieco futurystycznie. Natomiast dzisiaj świetnie oddaje istotę tego, co można uzyskać w wyniku zdalnego monitorowania CIED i co upowszechnia się jako standard.
Jak dużą rolę odgrywają CIED w nowoczesnej terapii kardiologicznej wiadomo od dawna.1 Badanie MADIT (Multicenter Automatic Defibrillator Implantation Trial), którego wyniki opublikowano w 1996 r., wykazało ponad 50% redukcję śmiertelności dzięki ICD w porównaniu z terapią farmakologiczną u pacjentów po zawale mięśnia sercowego z nieutrwalonym częstoskurczem komorowym.2 Skuteczność ICD w zapobieganiu nagłym zgonom sercowym została potwierdzona w szeregu innych randomizowanych badań klinicznych: CABG-Patch (Coronary Artery Bypass Graft Patch Trial), SCD-HeFT (Sudden Cardiac Death in Heart Failure Trial), MUSTT (Multicenter Unsustained Tachycardia Trial).3-5
Ponieważ obecnie dysponujemy dowodami na przydatność telemonitorowania urządzeń wszczepialnych z funkcją terapii wysokoenergetycznych, właśnie im jest poświęcony niniejszy artykuł.6 Populacja pacjentów z wysokoenergetycznymi urządzeniami wszczepia...