prof. dr hab. n. med. Zbigniew Gąsior

Szanowni Państwo,

Koleżanki i Koledzy!

W najbliższym okresie przepełnionym licznymi konferencjami, kursami i kongresami pewnie trudniej będzie znaleźć czas na przeczytanie kolejnego numeru „Kardiologii po Dyplomie”. Sądzę jednak, że osoby, które przygotowują się do egzaminu z kardiologii w sesji jesiennej, uczynią to z konieczności, a ci, którzy już zdali egzamin wiosną – przeczytają ten numer dla przyjemności.

Tematem numeru jest „Wspomaganie lewokomorowe – metoda o rosnącym znaczeniu w leczeniu zaawansowanej niewydolności serca”. Rosnąca liczba chorych z niewydolnością serca, przy ograniczonej dostępności transplantacji, wpłynęła na dynamiczny rozwój i unowocześnianie wszczepialnych systemów do mechanicznego wspomagania krążenia. Interesujący temat, przedstawiony przez prof. Tomasza Zielińskiego z Instytutu Kardiologii w Warszawie, zachęca do przeczytania.

Pacjent ze wszczepioną zastawką serca, mechaniczną czy też biologiczną, to zawsze trudny chory, który nierzadko boryka się jeszcze z innymi schorzeniami towarzyszącymi. Trudności sprawia najczęściej odróżnienie prawidłowej jej funkcji od cech dysfunkcji. Interpretacja wyniku echokardiograficznego jest niekiedy skomplikowana. Opracowanie lek. Małgorzaty Cichoń z zespołem z I Kliniki Kardiologii z Katowic na pewno pomoże w zrozumieniu i przyswojeniu sobie nowych zasad interpretacji wyników.

Z przerostem mięśnia sercowego spotykamy się w pracowni echokardiograficznej bardzo często, głównie z powodu rozpowszechnienia nadciśnienia tętniczego. Różnicowanie tej etiologii przerostu z innymi stanami powodującymi zwiększenie grubości ścian serca, takimi jak kardiomiopatia przerostowa, wyczynowe uprawianie sportu czy rzadziej skrobiawica, może sprawiać trudności. O wykorzystaniu echokardiografii wraz z oceną stopnia odkształcania mięśnia sercowego traktuje artykuł prof. Tomasza Kukulskiego ze Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu.
Walka z hiperlipidemią metodami niefarmakologicznymi nie jest łatwa. Jakich wskazówek należy udzielić pacjentowi, aby uzyskać odpowiedni efekt – o tym przeczytamy w artykule dr. Daniela Śliża i wsp. z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Zabiegi ablacji przezcewnikowych rozwijają się bardzo intensywnie, a ich dostępność i skuteczność stale się zwiększają. W tym numerze znalazła się kontynuacja opracowania dotyczącego wykonywania tych zabiegów w częstoskurczach nadkomorowych w opracowaniu prof. Mariusza Pytkowskiego z IK w Aninie.

Niechęć echokardiografistów do oceny czynności rozkurczowej lewej komory znana jest od dawna. Znacznie łatwiej bowiem ocenić funkcję skurczową, wystarczy zmierzyć frakcję wyrzutową, ocenić ruchomość odcinkową, a niekiedy jeszcze odkształcenie podłużne, wtedy interpretacja nie jest trudna. Gorzej z rozkurczem. Temat ten na kursach i konferencjach jest mniej emocjonujący, ale jakże ważny. Algorytm oceny funkcji rozkurczowej przypomnimy sobie, czytając artykuł dr Katarzyny Wdowiak-Okrojek i prof. Piotra Lipca z Kliniki Kardiologii w Łodzi.

W niniejszym numerze „Kardiologii po Dyplomie” znajdziemy również prezentację przypadku ciężkiej pourazowej niedomykalności zastawki trójdzielnej (dr Paweł Litwiński i dr Piotr Kołsut z IK w Aninie), niestrudzony dr hab. Krzysztof Szydło z I Kliniki Kardiologii SUM przygotował ciekawe przypadki EKG, a przygotowujący się do egzaminu znajdą artykuł o przewlekłej niewydolności serca (lek. Michał Kowara i dr hab. Marcin Grabowski z WUM).

Życzę Państwu satysfakcji z lektury zamieszczonych artykułów.