Dostęp przez nakłucie tętnicy udowej wspólnej w trójkącie Scarpy jest najczęściej wykorzystywany przez operatorów stosujących szeroki zakres interwencji wewnątrznaczyniowych¹. Decydują o tym oczywiste wielokrotnie akcentowane względy. Jednak jeżeli operacja nie może być wykonana z innego dostępu z racji średnicy tętnic, np. podobojczykowych czy szyjnych, bądź ich niedrożności, gdy niemożliwe jest wykonanie bezpośredniego nakłucia aorty czy na przykład w przypadku przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI – transcatheter aortic valve implantation) – nakłucia koniuszka serca, stwarza to dodatkowy problem zespołowi leczącemu. Warto ponadto pamiętać, że u większości kobiet średnica tętnicy udowej wspólnej wynosi <6 mm. Nawet gdy nie nakładają się na to zmiany miażdżycowe, fakt ten stanowi istotne ograniczenie, wręcz przeciwwskazanie do przeprowadzenia niektórych interwencji naczyniowych z tego dostępu. Jest jednak możliwe znalezienie rozwiązania pozwalającego na przeprowadzenie planowanej operacji przy wykorzystaniu jednego z przedstawionych poniżej sposobów².

Dostęp przez tętnicę biodrową zewnętrzną

Na podstawie USG dopplerowskiego, arteriografii lub arteriografii w tomografii komputerowej możliwe jest przeprowadzenie dokładnej analizy naczyń^3,4. Najczęściej średnica tętnicy biodrowej zewnętrznej jest na tyle duża (≥7 mm), że pozwala na bezpieczne wprowadzenie najszerszych systemów⁵.Uzyskujemy do niej dostęp, odsłaniając ją dzięki przecięciu górnego sklepienia kanału udowego i poszerzając tym samym lacuna vasorum. Z kolei przy zastosowaniu haków chirurgicznych daje to dobry dostęp do miejsca, gdzie tętnica biodrowa zewnętrzna przechodzi w tętnicę udową wspólną (ryc. 1). Wydzielenie naczynia w tej okolicy zapewnia bezpieczny dostęp do niego, pozwalając na zaklemowanie i zszycie tętnicy na ostatnim etapie operacji. Bez takiego wypreparowania naczynia w tym odcinku nie mielibyśmy bezpiecznego dostępu do tętnicy ani możliwości zamknięcia w niej otworu szwem chirurgicznym. Czasem cięcie to należy przedłużyć ku górze i otworzyć przestrzeń zaotrzewnową. Daje to bardzo dobre dojście do całej osi biodrowej, w tym tętnicy biodrowej wspólnej lub nawet dolnego odcinka aorty brzusznej. U większości chorych wydzielenie tętnicy biodrowej zewnętrznej pozwala na bezpieczne przeprowadzenie operacji. Zamykając ranę, należy koniecznie odtworzyć ciągłość struktur mięśniowych i powięziowych. Pominięcie tego elementu operacji prowadziłoby do powstania jatrogennej przepukliny udowej (lub brzusznej w przypadku długiego cięcia z otwarciem przestrzeni zaotrzewnowej).