Migotanie przedsionków (AF – atrial fibrillation) jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń rytmu serca. Częstość jego występowania wzrasta z wiekiem i wynosi >10% w populacji pacjentów po 80 roku życia. W wyniku starzenia się społeczeństw w ciągu minionych 5 dekad liczba osób z migotaniem przedsionków na kontynencie europejskim zwiększyła się dwukrotnie. Szacuje się, że obecnie arytmia ta występuje u ponad 6 milionów Europejczyków^1,2. Występowanie migotania przedsionków jest dodatkowym istotnym obciążeniem dla układu sercowo-naczyniowego, jego obecność – poza zwiększonym ryzykiem rozwoju niewydolności krążenia – zwiększa 2-krotnie ryzyko zgonu oraz 5-krotnie ryzyko wystąpienia udaru ośrodkowego układu nerwowego^3-5.

Najskuteczniejszą metodą leczenia AF o ugruntowanej od lat pozycji jest zabieg ablacji podłoża arytmii, polegający (niezależnie od stosowanej techniki) na uzyskaniu pełnej elektrycznej izolacji żył płucnych⁶. Wynika to z wiodącej roli ektopowych ognisk arytmogennych zlokalizowanych w żyłach płucnych w inicjacji oraz podtrzymaniu migotania przedsionków⁷. Najczęściej stosowane dotychczas w zabiegach ablacji podłoża zaburzeń rytmu serca źródła energii to prąd o częstotliwości radiowej (RFA – radiofrequency current ablation) oraz energia kriotermalna – w przypadku ablacji AF dostarczana za pomocą cewnika balonowego (CBA – cryoballoon ablation). Skuteczność zabiegów ablacji z wykorzystaniem obu metod w zapobieganiu nawrotom arytmii jest porównywalna i w większości dużych randomizowanych badań klinicznych wynosi 60-80% po roku od wykonanego zabiegu^8,9.

Obie powyższe metody, a także pozostałe, rzadziej stosowane, takie jak ablacja laserowa10 czy zogniskowana wiązka ultradźwięków, wykorzystują efekt podniesienia (lub obniżenia w przypadku krioablacji) temperatury tkanek w celu uzyskania trwałego, ...

Zniszczenie komórek mięśnia sercowego w wyniku nekrozy jest sytuacją niekorzystną, w odróżnieniu od naturalnego mechanizmu śmierci komórki, jakim jest apoptoza. Nekroza tkanek zwiększa ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych i – w przypadku uszkodze...