Przyjmowanie pokarmu przez człowieka jest podstawową potrzebą fizjologiczną warunkującą przeżycie. Zrównoważona dieta zapewniająca zdrowie i pozwalająca na pełną aktywność psychofizyczną powinna zawierać w odpowiednich proporcjach makroskładniki: węglowodany, białka, tłuszcze oraz mikroelementy i witaminy. Jej skład i wartość kaloryczna zależą od podstawowej przemiany materii (to jest ilości kalorii, których organizm potrzebuje do podtrzymania funkcji życiowych, zależnej od płci, wieku, masy ciała, wzrostu) oraz wykonywanych codziennie czynności, które wpływają na zużycie energii. Podstawowa przemiana materii i poziom aktywności organizmu wyznaczają jego dobowe zapotrzebowanie kaloryczne, czyli taki dowóz energii z pokarmu, który pozwala utrzymać aktualną masę ciała. Jeżeli celem jest zwiększenie masy ciała, ilość kalorii w pożywieniu powinna być zwiększona, zaś przy oczekiwanym spadku masy należy zmniejszyć bilans kaloryczny. Zapotrzebowanie kaloryczne jest więc wysoce zindywidualizowane, zależy od płci, wieku, aktualnej masy ciała, stanu zdrowia, towarzyszących chorób i stopnia aktywności fizycznej¹.

Obecnie ludzie zazwyczaj spożywają co najmniej trzy posiłki dziennie, jedząc zwykle do sytości. Nadmierne spożycie wysokokalorycznej żywności, zwłaszcza połączone z niską aktywnością fizyczną, może prowadzić do zaburzeń metabolicznych (gromadzenia tkanki tłuszczowej, szczególnie trzewnej, insulinooporności, zaburzeń lipidowych itp.) oraz przyczynia się do wzrostu częstości występowania nadwagi i otyłości². Narastający odsetek otyłych osób w Polsce i na całym świecie dotyczący coraz młodszych, prowadzi do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia, rozwoju nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, zaburzeń lipidowych, chorób nowotworowych i innych problemów zdrowotnych, a w konsekwencji do skrócenia oczekiwanej długości życia³.