Wytyczne

Przewlekłe zespoły wieńcowe – nowe wytyczne diagnostyki i leczenia

dr hab. n. med. Agnieszka Kapłon-Cieślicka

I Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Adres do korespondencji:

dr hab. n. med. Agnieszka Kapłon-Cieślicka

I Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Uniwersyteckie Centrum Kliniczne

ul. Banacha 1A, 02-097 Warszawa

e-mail: agnieszka.kaplon@gmail.com

  • W artykule przedstawiono podsumowanie głównych zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących diagnostyki i leczenia pacjentów z przewlekłymi zespołami wieńcowymi (CCS)
  • Do najważniejszych zmian z 2019 r. należą między innymi: wprowadzenie pojęcia klinicznego prawdopodobieństwa choroby wieńcowej, ograniczenie roli wysiłkowego EKG w rozpoznawaniu CCS, postępująca indywidualizacja leczenia przeciwdławicowego, zwiększenie roli trimetazydyny jako leku przeciwdławicowego, wprowadzenie drugiego leku przeciwzakrzepowego do przewlekłego stosowania powyżej roku od zawału serca u pacjentów wysokiego lub umiarkowanie podwyższonego ryzyka niedokrwienia oraz obniżenie docelowych stężeń cholesterolu LDL

Na przełomie sierpnia i września 2019 r. na kongresie Europejskiego Towarzystawa Kardiologicznego (European Society of Cardiology, ESC) zostały ogłoszone nowe wytyczne postępowania w przewlekłych zespołach wieńcowych (CCS – chronic coronary syndromes)1. Ten długo wyczekiwany dokument ukazał się po 6 latach od publikacji poprzednich wytycznych ESC dotyczących diagnostyki i leczenia stabilnej choroby wieńcowej (CAD – coronary artery disease)2. Nowy dokument zawiera wiele istotnych zmian w porównaniu z poprzednimi zaleceniami. Pierwszą z nich jest wprowadzenie pojęcia „przewlekłych zespołów wieńcowych”, analogicznie do „ostrych zespołów wieńcowych” (ACS – acute coronary syndromes). Zmianę nomenklatury (ze stabilnej CAD na CCS) autorzy wytycznych motywują faktem, że nawet w okresie „stabilności" klinicznej stan naczyń wieńcowych pacjenta z CAD nie jest stabilny, ponieważ zarówno liczba, jak i struktura blaszek miażdżycowych mogą się zmieniać. Kierunek tych zmian i związane z nim ryzyko ACS zależą od stylu życia, nasilenia czynników ryzyka i stosowanej farmakoterapii. Chorobę wieńcową należy zatem postrzegać jako continuum (zespoły wieńcowe), nie przypisując automatycznie niskiego ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych pacjentowi ze „stabilną” CAD bez niedawnego ACS.

Diagnostyka przewlekłych zespołów wieńcowych

Na rycinie 1 przedstawiono kolejne kroki postępowania z pacjentem z dławicą i podejrzeniem CCS1,3,4. W przypadku pierwszych 3 kroków nie ma zasadniczych zmian w porównaniu z wytycznymi z 2013 r., natomiast w kroku 4 obok tradycyjnej oceny prawdopo...

U pacjentów, u których nie można wykluczyć CCS na podstawie samej oceny klinicznej, w kroku 5 zaleca się wykonanie nieinwazyjnego badania obrazowego: angiotomografii komputerowej (angio-TK) tętnic wieńcowych lub obciążeniowego badania obrazowego (...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Leczenie przewlekłych zespołów wieńcowych

Leczenie CCS obejmuje postępowanie niefarmakologiczne, farmakoterapię i – w części przypadków – rewaskularyzację wieńcową. Niezmiernie ważnym, ale często trudnym do zrealizowania [...]

Podsumowanie

<<<|Tabela 2>>>

Do góry