Pacjent zgłaszający się z powodu omdlenia. Część 2: leczenie

lek. Michał Kowara1,2
prof. dr hab. n. med. Marcin Grabowski1

1I Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

2Katedra i Zakład Fizjologii Doświadczalnej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Marcin Grabowski I Katedra i Klinika Kardiologii

Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

ul. Banacha 1A, 02-097 Warszawa

e-mail: marcin.grabowski@wum.edu.pl

  • W artykule omówiono wskazania do zabezpieczenia chorego układem kardiowertera-defibrylatora, a także zasady postępowania nie tylko w szczególnych sytuacjach omdlenia, ale także w epizodach krótkotrwałej utraty przytomności, która nie była omdleniem
  • Całość pracy oparto na wytycznych European Society of Cardiology z 2018 roku dotyczących rozpoznawania i leczenia omdleń


Omdlenie stanowi ważny objaw w praktyce kardiologicznej. Po przeprowadzeniu adekwatnej diagnostyki określonego typu omdlenia kolejnym krokiem jest wybór odpowiedniej metody leczenia. W poprzedniej publikacji z cyklu skoncentrowaliśmy się na rozpoznaniu wstępnym i diagnostyce pacjentów z omdleniem, natomiast w bieżącej publikacji koncentrujemy się na leczeniu tych schorzeń. Algorytmy postępowania terapeutycznego podzielone są według typów omdleń – osobno dla omdleń odruchowych (wazowagalnych), spowodowanych hipotensją ortostatyczną, kardiogennych (związanych z zaburzeniami rytmu serca bądź strukturalną chorobą serca) oraz niewyjaśnionych omdleń u pacjentów obarczonych dużym ryzykiem zgonu sercowo-naczyniowego. Istnieją jednak pewne wspólne zasady postępowania, takie jak kwestia oceny pacjenta. W badaniach obserwacyjnych (np. ISSUE, ISSUE-2 oraz PICTURE) wykazano, że sam fakt dokonania oceny klinicznej u pacjentów z omdleniem (zarówno o podłożu odruchowym, kardiogennym, jak i w przypadku omdleń niewyjaśnionych) wiąże się ze zmniejszeniem częstości nawrotów w dalszej obserwacji (zmniejszenie częstości tych incydentów nawet o ponad 70% w czasie 1-2 lat po ocenie klinicznej w porównaniu z okresem 1-2 lat przed oceną kliniczną)1-3. Można również wyodrębnić ogólne schematy postępowania w poszczególnych grupach omdleń:

  • omdlenie odruchowe i spowodowane hipotensją ortostatyczną – edukacja pacjenta, strategia unikania czynników wyzwalających, swoiste leczenie w przypadku nieprzewidywalności lub dużej częstości występowania omdleń
  • omdlenie kardiogenne – jeśli przyczyną omdlenia jest zaburzenie rytmu – swoiste leczenie arytmii, jeśli strukturalna choroba serca lub płuc – swoiste leczenie choroby podstawowej
  • omdlenie o niewyjaśnionej przyczynie i współistniejące duże ryzyko nagłego zgonu sercowego – do rozważenia kwestia implantacji kardiowertera-defibrylatora (ICD – implantable cardioverter-defibrillator).

W kolejnych podrozdziałach omówione zostanie szczegółowe leczenie dla poszczególnych typów omdleń na podstawie wytycznych European Society of Cardiology (ESC) z 2018 r.4.

Terapia u pacjenta z omdleniem odruchowym

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Terapia u pacjenta z omdleniem odruchowym

U wszystkich chorych z rozpoznanym omdleniem odruchowym pierwszym krokiem terapii jest edukacja i modyfikacja stylu życia. Jest to zalecenie klasy I [...]

Leczenie pacjenta z omdleniem ortostatycznym

U pacjentów z wywiadem omdleń ortostatycznych pierwszym krokiem postępowania jest edukacja i modyfikacja stylu życia (tab. 1), ze szczególnym uwzględnieniem odpowiedniego [...]

Terapia u pacjenta z omdleniem kardiogennym

Zasadniczą metodą leczenia pacjentów z omdleniem kardiogennym o podłożu bradyarytmicznym jest implantacja układu stymulującego serce, choć należy podkreślić, że równie ważną [...]

Terapia u pacjenta z niewyjaśnionym omdleniem i obarczonego dużym ryzykiem nagłego zgonu sercowego

Obecność niektórych chorób serca (np. przewlekłej niewydolności serca z obniżoną LVEF, kanałopatii) istotnie zwiększa ryzyko nagłego zgonu. U takich pacjentów może [...]

Leczenie pacjenta z omdleniem w szczególnych sytuacjach

Trzeba zaznaczyć, że seniorzy w zaawansowanym wieku z wieloma chorobami współistniejącymi oraz zespołem kruchości mogą opisywać swe doświadczenie jako upadek, a [...]

Terapia u pacjentów z krótkotrwałą utratą przytomności niebędącą omdleniem

U części pacjentów z przemijającą utratą przytomności (TLOC – transient loss of consciousness) diagnozowanych pod kątem omdlenia okazuje się, że jej [...]

Podsumowanie

Terapia pacjentów z omdleniem wymaga zintegrowanego podejścia, uzależnionego od typu omdlenia (podłoże odruchowe, ortostatyczne, kardiogenne). W przypadku omdlenia odruchowego i ortostatycznego [...]

Do góry