ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Przypadek kliniczny
Kardiologiczna postać amyloidozy
lek. Paulina Ładak
dr n. med. Marcin Konopka
lek.Lidia Dziobiak
prof. dr hab. n. med. Wojciech Braksator
- Występowanie kardiomiopatii przerostowej i restrykcyjnej jest charakterystyczne dla amyloidozy serca
- Podejrzenie amyloidozy można wysunąć u pacjenta z objawami zastoinowej niewydolności serca, istotnym pogrubieniem miokardium, niskim woltażem zespołów QRS w badaniu EKG, a w ostatecznym rozpoznaniu pomocne jest badanie histopatologiczne
Na oddział kardiologiczny została przyjęta 81-letnia pacjentka z powodu dekompensacji przewlekłej niewydolności krążenia ze współtowarzyszącym zakażeniem układu moczowego. W wywiadzie: stan po dwukrotnym udarze niedokrwiennym mózgu z następową afazją i dyzartrią, ponadto niedokrwistość – chorób przewlekłych. U chorej występują cechy kruchości i postępujące wyniszczenie. W okresie przed hospitalizacją kobieta była leżąca, wymagała opieki osób trzecich.
Przy przyjęciu na oddział pacjentka była w stanie ogólnym ciężkim. W badaniach przedmiotowym i radiologicznym klatki piersiowej obecne były cechy zastoju w krążeniu płucnym. W badaniach laboratoryjnych zaobserwowano podwyższone wykładniki stanu zapalnego (CRP 143,1 mg/l), cechy niedokrwistości normocytarnej (Hgb 9,4 g/dl, erytrocyty 3,5 mln/µl, MCV 86,3 fl), istotnie podwyższone stężenie mózgowego peptydu natriuretycznego (BNP 2886,3 pg/ml). W badaniu ogólnym moczu stwierdzono cechy zakażenia układu moczowego, w posiewie moczu uzyskano znamienny wzrost bakterii Escherichia coli.
W badaniu EKG przy przyjęciu stwierdzono tachykardię z rytmem komór 110/min (prawdopodobnie częstoskurcz przedsionkowy) (ryc. 1).
Po zastosowanym leczeniu (wyrównanie gospodarki wodno-elektrolitowej, antybiotykoterapia) uzyskano częściową poprawę i stabilizację stanu ogólnego chorej oraz powrót rytmu zatokowego (ryc. 2).
W wykonanym w trakcie hospitalizacji badaniu echokardiograficznym uwagę zwracał istotny koncentryczny przerost mięśnia lewej komory. Grubość ścian mieściła się w przedziale 20-23 mm; wskaźnik masy lewej komory (LVMI – left ventricular mass index) wynosił 222,43 g/m2, względna grubość ścian (RWT – relative wall thickness) – 2,0! W konsekwencji olbrzymiego przerostu miokardium jama lewej komory była wąska (wymiar końcoworozkurczowy [LVEDD – left ventricular end-diastolic diameter] 20 mm), praktycznie całkowicie opróżniająca się w okresie skurczu (ryc. 3).
Z powodu ciężkiego przerostu miokardium frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF – left ventricular ejection fraction) była paradoksalnie wysoka (90%) przy równoczesnej skrajnie małej objętości wyrzutowej (SV – stroke volume) 7-8 ml i pojemności minut...