Stan przedegzaminacyjny
Aktywność sportowa w świetle wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (część 2)
dr n. med.Michał Kowara1,2 dr hab. n. med. Renata Główczyńska1 prof. dr hab. n. med. Marcin Grabowski1
- Aktywność fizyczna poprawia rokowanie pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego
- Klasyfikacja wysiłków fizycznych pod względem ich intensywności i charakteru
- Zalecenia dotyczące aktywności sportowej u pacjentów z chorobą wieńcową i przewlekłą niewydolnością serca
Ogólne założenia zaleceń z zakresu kardiologii sportowej u chorych kardiologicznych
Zalecenia dotyczące aktywności sportowej u pacjentów z rozpoznanymi chorobami układu sercowo-naczyniowego są kategoryzowane wg konkretnej jednostki chorobowej, intensywności wysiłku fizycznego (podział na wysiłki małe, umiarkowane i duże), a także charakteru aktywności (sporty wyczynowe i rekreacyjne). Rekomendacje mają na celu z jednej strony to, aby nie zakazywać korzystnej dla zdrowia aktywności fizycznej osobom, u których nie jest to bezwzględnie konieczne, ale z drugiej strony – aby chronić osoby o istotnie podwyższonym ryzyku poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych. W tabeli 1 przypomniano stratyfikację wysiłków fizycznych (uzupełniając ją o wysiłki fizyczne zamieszczone na rycinie 2 w cytowanych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego [ESC – European Society of Cardiology] dotyczących kardiologii sportowej)1.
Należy również zwrócić uwagę na to, że intensywność poszczególnych aktywności sportowych jest inna u seniorów niż u osób dorosłych (tab. 2).
Zalecenia dotyczące aktywności fizycznej odnoszą się do konkretnych sytuacji klinicznych w konkretnych jednostkach chorobowych. W niniejszym opracowaniu skoncentrowano się na dwóch kluczowych chorobach układu sercowo-naczyniowego – chorobie wieńcowej oraz przewlekłej niewydolności serca.
