Przezcewnikowe wszczepienie protezy zastawki aortalnej (TAVI – transcatheter aortic valve implantation) stało się procedurą alternatywną do chirurgicznej wymiany zastawki aortalnej (AVR – aortic valve replacement) w wybranych grupach pacjentów. Pierwszy zabieg TAVI przeprowadził w 2002 r. Alain Cribier u pacjenta, który został zdyskwalifikowany z leczenia kardiochirurgicznego. W kolejnych latach niebywały rozwój technologiczny przyczynił się do leczenia tą metodą coraz większej grupy chorych. W najnowszych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) dotyczących leczenia wad zastawkowych serca z 2021 r., na podstawie badań randomizowanych przeprowadzonych w ostatnich 10 latach, w tym w grupie chorych niskiego ryzyka – PARTNER 3 (Placement of Aortic Transcatheter Valves 3)¹ i Evolut Low Risk Trial², zarekomendowano stosowanie TAVI u pacjentów średniego i wysokiego ryzyka operacyjnego oraz niskiego ryzyka powyżej 75 r.ż. Wzrost liczebności populacji pacjentów poddawanych temu zabiegowi wiąże się z koniecznością upowszechnienia wiedzy dotyczącej rozpoznawania i leczenia około- i pozabiegowych powikłań wśród większego grona lekarzy, nie tylko w ramach ośrodków wykonujących te procedury.

Jednym z rzadszych, ale poważnych powikłań związanych z wszczepieniem protez zastawkowych, zarówno klasyczną metodą kardiochirurgiczną, jak i metodą przezcewnikową, jest infekcyjne zapalenie wsierdzia (IZW). Pierwszy przypadek IZW po TAVI (TAVI-IZW) opisano w 2010 r. u 83-letniej pacjentki 4 miesiące po zabiegu z dostępu przezkoniuszkowego³. Ze względu na wysokie ryzyko operacyjne oraz obecność aorty porcelanowej chora została zdyskwalifikowana z leczenia kardiochirurgicznego. Mimo zastosowania antybiotykoterapii pacjentka zmarła.

Zgodnie z wystandaryzowanymi kryteriami VARC-3 (Valve Academic Research Consortium 3)⁴ TAVI-IZW jest jednym z czterech głównych typów dysfunkcji bioprotezy, obok strukturalnej degeneracji protezy (SVD – structural valve degeneration), dysfunkcji niestrukturalnej (NSVD – non-structural valve degeneration, np. przeciek okołoprotezowy [PVL/PVR – paravalvular leak/regurgitation], niedopasowany rozmiar protezy do powierzchni ciała chorego [PPM – patient-prosthesis mismatch]) oraz zakrzepicy na protezie.