Anatomia uszka lewego przedsionka

Uszko lewego przedsionka (LAA – left atrial appendage) jest pozostałością pierwotnego embrionalnego lewego przedsionka (LA – left atrium), który powstaje w trzecim tygodniu życia płodowego. Główna gładkościenna jama LA rozwija się później, wyrastając niejako z żył płucnych (PV – pulmonary vein). LAA stanowi długi, trabekulowany, ślepo zakończony uchyłek LA¹. Ujście LAA jest ostro odgraniczone od żylnej części LA i przylega bezpośrednio do ujścia lewej żyły płucnej górnej (LSPV – left superior pulmonary vein). Budowa LAA może być bardzo różnorodna (ryc. 1), a pierwszy szczegółowy opis został podany przez Ernsta i wsp.², którzy zbadali 220 preparatów sekcyjnych łącznie z pośmiertnymi odlewami jamy uszka. Na tej podstawie stwierdzono, że objętość jamy LAA waha się w zakresie od 0,7 do 19,2 ml. Szerokość ujścia LAA zawiera się w granicach od 5 do 27 mm, a jego długość wynosi od 16 do 55 mm.

Kształt LAA jest jedną z podstawowych determinant wpływających na ryzyko formowania się skrzepliny (THR – thrombus)³. W celu usystematyzowania anatomii LAA stworzono klasyfikację morfologiczną tej struktury. Jest ona szczególnie ważna dla planowania i przeprowadzania zabiegów zamknięcia LAA. Kluczową rolę w ocenie kształtu LAA odgrywa dwuwymiarowa (2D – two-dimensional) oraz trójwymiarowa (3D – three-dimensional) echokardiografia przezprzełykowa (TEE – transesophageal echocardiography). Obecnie znane są dwie klasyfikacje morfologiczne. Pierwsza z nich wymienia trzy kształty LAA: rękaw, koguci grzebień, brokuł/kalafior. Rękaw oznacza taką postać LAA, w której dominuje pojedynczy płat o stosunkowo gładkim wnętrzu. Koguci grzebień to ostry zakręt dominującego płata w pewnej odległości od ujścia LAA. Brokuł/kalafior cechuje się zaś ograniczoną długością głównego płata z bogatą rzeźbą LAA. Druga klasyfikacja uwzględnia dodatkową odmianę morfologiczną – kaktus, która przypomina formę rękawa, jednak w odróżnieniu od charakterystycznej dla niego gładkościennej powierzchni cechuje się bardzo bogatą rzeźbą uszka (ryc. 2)³.

Patofizjologia uszka lewego przedsionka

LAA pełni kilka funkcji istotnych patofizjologicznie. Jako struktura o większej w porównaniu z LA rozciągliwości umożliwia jego dekompresję zwłaszcza w przypadku nagłego wzrostu ciśnienia w LA. Eksperymentalne badania na zwierzętach wykazały bowie...