Małoinwazyjne metody leczenia niedomykalności zastawki mitralnej stanowią nie tylko alternatywę, ale w określonych sytuacjach klinicznych także postępowanie z wyboru u niektórych chorych. Wśród wprowadzonych i rozwijanych metod przezcewnikowych wyróżniamy: metodę polegającą na połączeniu płatków zastawki mitralnej brzeg do brzegu (TEER – transcatheter edge-to-edge repair), będącą małoinwazyjnym rozwinięciem metody kardiochirurgicznej opisanej przez Ottavia Alfieriego (zapinka MitraClip i zapinka PASCAL); modyfikację kształtu pierścienia mitralnego (urządzenia Carillon oraz Cardioband); sztuczną zastawkę mitralną wprowadzaną przezcewnikowo z dostępu przez nakłucie przegrody międzyprzedsionkowej. Kolejne metody zabiegów małoinwazyjnych, wymagających jednak kardiochirurgicznego dostępu przezkoniuszkowego, to: implantacja sztucznych strun ścięgnistych (Neochord i Harpoon) oraz implantacja sztucznej zastawki z dostępu przezkoniuszkowego.

Wszystkie wymienione metody wymagają wieloetapowej kwalifikacji pacjentów przez zespół mający odpowiednie doświadczenie. Zabiegi wykonywane są także przez doświadczony zespół operatorów. Zarówno na etapie kwalifikacji, jak i samej procedury korzysta się z najwyższej jakości obrazowania echokardiograficznego.

Wskazania do zabiegu – w świetle zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego

W najnowszych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) dotyczących leczenia wad zastawkowych serca z 2021 r. nastąpiła liberalizacja wskazań do wykonywania małoinwazyjnej korekcji metodą TEER w leczeniu wtórnej niedomykalności zastawki mitralnej w stosunku do poprzedniej wersji wytycznych z 2017 r.^1,2 Na obecny kształt zaleceń wpłynęły wyniki dwóch dużych randomizowanych badań klinicznych: COAPT (Cardiovascular Outcomes Assessment of the MitraClip Percutaneous Therapy for Heart Failure Patients with Functional Mitral Regurgitation) i MITRA-FR (Percutaneous Repair with the MitraClip Device for Severe Functional/Secondary Mitral Regurgitation), oceniających użycie systemu MitraClip w leczeniu czynnościowej niedomykalności mitralnej^3,4.

W badaniu MITRA-FR, w 12-miesięcznej obserwacji, nie wykazano istotnych różnic w częstości występowania zgonów i złożonego punktu końcowego (nieplanowanej ponownej hospitalizacji oraz zgonu) pomiędzy grupą zakwalifikowaną do leczenia zachowawczego...