Telemedycyna koncentruje się przede wszystkim na dostarczaniu narzędzi i informacji wykorzystywanych w diagnostyce, leczeniu, profilaktyce oraz prowadzeniu badań, mając na celu poprawę stanu zdrowia pacjenta¹. Spośród szerokiego zakresu specjalności medycznych, które skutecznie posługują się narzędziami telemedycznymi, kardiologia wyróżnia się jako jedna z kluczowych dziedzin². Jest to szczególnie istotne ze względu na fakt, że zachorowalność związana z chorobami układu krążenia wciąż rośnie. Stanowią one także jedną z głównych przyczyn zgonów. W raporcie WHO (World Health Organization) schorzenia sercowo-naczyniowe wskazano jako przyczynę 17,9 mln zgonów rocznie na całym świecie³. Nowoczesne rozwiązania telemedyczne mogą pomóc w walce z tym problemem.

Miejsce telemedycyny w kardiologii

WHO definiuje telemedycynę jako „świadczenie usług opieki zdrowotnej, w której kluczową rolę odgrywa rozłączność miejsca, przez wszystkie osoby wykonujące zawody medyczne, z wykorzystaniem instrumentów służących wymianie istotnych informacji w celach diagnostycznych, leczniczych oraz zapobiegania chorobom i urazom, prowadzenia badań i ich oceny, zapewnienia kontynuacji kształcenia pracowników służby zdrowia, czyli w celu poprawy zdrowia poszczególnych osób oraz tworzonych przez nie społeczności”⁴. Zgodnie z podaną definicją telekardiologia poprzez wykorzystanie narzędzi telekomunikacyjnych zapewnia zdalną diagnostykę, monitoring oraz leczenie pacjentów ze schorzeniami sercowo-naczyniowymi, a także ciągłość edukacji personelu medycznego.

Warto podkreślić, że kardiologia stanowi dziedzinę medycyny, która jako jedna z pierwszych wdrożyła rozwiązania telemedyczne. Wraz z powstaniem tego typu rozwiązań pojawiły się również czynniki hamujące ich wdrażanie. W literaturze wymienia się kilka kluczowych obszarów, w których te bariery najczęściej występują – są one związane zarówno z pacjentami, jak i personelem medycznym, a także organizacją podmiotu leczniczego⁵.

Czynniki hamujące wdrażanie rozwiązań telemedycznych są ze sobą ściśle powiązane. Jedną z głównych barier jest aspekt finansowy, który stanowi znaczące wyzwanie dla rozwoju telemedycyny. Powszechne przekonanie, że koszty związane z wdrażaniem i utrzymaniem rozwiązań telemedycznych są zbyt wysokie, a także wciąż niewystarczające dofinansowanie tej formy świadczeń hamuje szerokie zastosowanie telemedycyny (ryc. 1)⁵.