Terapia łączona hipercholesterolemii – u kogo szczególnie wskazana?
Miejsce połączenia atorwastatyny z ezetymibem w praktyce klinicznej

lek. Maria Łukasiewicz

prof. dr hab. n. med. Artur Mamcarz

III Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii, Wydział Lekarski, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Artur Mamcarz

III Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii

Wydział Lekarski

Warszawski Uniwersytet Medyczny

Międzyleski Szpital Specjalistyczny

ul. Bursztynowa 2, 04-749 Warszawa

  • Zaburzenia gospodarki lipidowej – jeden z głównych czynników ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego
  • Metody farmakoterapii pozwalającej osiągnąć założony cel lipidowy
  • Korzyści wynikające z leczenia skojarzonego atorwastatyną i ezetymibem

Dane dotyczące głównych przyczyn zgonów, opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO – World Health Organization), nie pozostawiają złudzeń – choroby niezakaźne są częstszą przyczyną śmierci na świecie niż wszystkie choroby zakaźne ujmowane łącznie. W pierwszej niechlubnej dziesiątce najczęstszych przyczyn zgonów aż siedem to choroby niezakaźne, a wśród nich:

  • choroba niedokrwienna serca
  • udar mózgu
  • przewlekła obturacyjna choroba płuc
  • nowotwory tchawicy, oskrzeli i płuc
  • choroba Alzheimera i inne otępienia
  • cukrzyca
  • choroby nerek.

Większość z tych jednostek chorobowych stanowi powikłanie m.in. nieprawidłowego trybu życia. Prowadzi on do rozwoju nadwagi i otyłości, zaburzeń gospodarki lipidowej i węglowodanowej, a w konsekwencji miażdżycy i uszkodzeń narządowych, takich jak zawał serca lub udar mózgu. Dodatkowym istotnym czynnikiem ryzyka jest palenie tytoniu będące główną przyczyną przewlekłej obturacyjnej choroby płuc oraz nowotworów układu oddechowego, wpływające również negatywnie na układ sercowo-naczyniowy i funkcję nerek.

Powyższy trend wymaga od profesjonalistów ochrony zdrowia sprawnej, szybkiej i skutecznej reakcji obejmującej zarówno poradnictwo w zakresie postępowania niefarmakologicznego, jak i wdrożenie farmakoterapii pozwalającej osiągnąć zalecone cele terapeutyczne redukujące ryzyko zgonu, w tym cele lipidowe1.

Epidemiologia

Zaburzenia gospodarki lipidowej są uznawane za najbardziej rozpowszechniony czynnik ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Dane NCD-RisC (Non-Communicable Diseases Risk Factor Collaboration), opublikowane w 2020 r. na łamach czasopisma „Nature”, obejmujące badania wśród ponad 100 mln osób powyżej 18 r.ż., wskazują, że średnie stężenie cholesterolu całkowitego (TC – total cholesterol) wśród mężczyzn wynosiło 4,5 mmol/l (174 mg/dl), a wśród kobiet 4,6 mmol/l (177,9 mg/dl). Średnie stężenie cholesterolu frakcji nie-HDL (high-density lipoproteins – lipoproteiny o wysokiej gęstości) wynosiło 3,3 mmol/l (127,6 mg/dl), analogicznie u obu płci. Gdy zestawi się te wartości z celami terapeutycznymi leczenia hipolipemizującego, nie ulega wątpliwości, że pacjenci w większości tych celów nie osiągają (zwłaszcza że podane wyżej dane mają charakter uśredniony).

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Klasyfikacja ryzyka chorób sercowo-naczyniowych

Podstawą skutecznego leczenia hipolipemizującego u każdego pacjenta jest właściwe ustalenie celu terapeutycznego. U osób „pozornie zdrowych”, bez wcześniej rozpoznanej choroby sercowo-naczyniowej, [...]

Interwencje terapeutyczne

Wszystkich pacjentów, u których rozpoznano hipercholesterolemię, należy leczyć! Podstawą każdej interwencji powinno być wprowadzenie prawidłowych nawyków żywieniowych, wdrożenie regularnej aktywności fizycznej, [...]

Połączenie atorwastatyny z ezetymibem

Wybierając farmakoterapię, powinno się zwrócić uwagę nie tylko na cel, który chcemy osiągnąć za jej pomocą, lecz także dopasować ją do [...]

Podsumowanie

Im dłużej pacjenci są narażeni na działanie wysokich stężeń cholesterolu, tym większe jest ryzyko powstania, a następnie progresji blaszek miażdżycowych w [...]

Do góry